Meer dan 1100 posts heb ik gedaan (die niet allemaal op deze weblog staan, maar wel op deze). Het overgrote
deel daarvan zijn filmrecensies. Ik ben er ooit mee begonnen in september 2006.
Toen was een vriend van me met een site gestart en ik mocht die opleuken met
recensies. Al snel ben ik mijn eigen blog begonnen en ik had mezelf de volgende
eisen opgelegd: van elk live concert en elke film die ik in de bioscoop zie
schrijf ik een recensie, aangevuld met recensies over films die mijn interesse
hebben gewekt, vaak in de horror hoek, want daar liggen toch de wortels van de
liefde. In eerste instantie voor mezelf, als een soort dagboek, maar iedere lezer
is natuurlijk meegenomen en welkom. Hier en daar probeerde ik er een
persoonlijke noot in te verwerken, om het net even anders te maken. Schrijven
kost tijd, zeker als je dingen uit wilt zoeken over de film in kwestie, maar
schrijven vond ik leuk en ook al ging het af en toe met enige tegenzin, als het
resultaat eenmaal online staat en je ziet de verzameling artikelen zich
langzaam maar zeker uitbreiden, kwam er toch iets van een gevoel van trots naar
boven.
Twee weken geleden gebeurde er echter iets in mijn
persoonlijke leven dat een enorme impact had. Ik ga er verder niet op in wat
dat was, maar het is zo’n moment dat je denkt ‘waar ben ik in hemelsnaam mee
bezig’. In brede zin overigens. De grote vragen des levens, de meestal
pijnlijke antwoorden daarop. Het zijn ook momenten waarop dingen helder worden,
die complete zinloosheid van het bestaan, het totaal geen invloed hebben op dat
bestaan, hoe graag je dat ook zou willen. Maar aangezien ik besta, moet ik me misschien
toch wat meer focussen op waar het om moet gaan, derhalve zoveel mogelijk
overbodige ballast laten vallen, hoe moeilijk dat ook is.
Dus stop ik met schrijven. Ook al had ik nog heel wat in de
stijgers (notitieblok) staan, zoals The
Crimson Petal And The White, het laatste seizoen van Parenthood of The Possession
Of Michael King. Ik had me zelfs al door verschillende verzamelboxen met
Nazisploitation heen geworsteld om daar eens een mooi overzicht met opvallende
dwarsverbanden van te maken. SS Experiment Love Camp, The Beast
In Heat, SS Lager 5 Women’s Hell, The Gestapo’s Last Orgy, Salon Kitty, Elsa
Fraulein SS, Bordel SS, Helga Shewolf Of Stilberg, Special Train For Hitler,
Jailhouse Wardress, Convoy Of Girls, Nathalie Rescued From Hell, Love Camp 7, plus nog wat aanvullende titels die
ik nog voor de boeg had. Er stond nog meer in rasse krassen op papier,
vooral op het gebied van tv series, want dat duurt even voordat je daar me klaar
bent. Marco Polo en het tweede
seizoen van Helix (beide na twee
afleveringen mee gestopt), nieuwe seizoenen van Comic Book Men, Broadchurch, Girls, Modern Family, The Walking Dead.
Geheel nieuwe series als Gotham, Missie
Aarde, Better Call Saul, plus wat er nog allemaal aan zit te komen. Je zult
er hier niets meer over lezen. Noch over Still
Alice, Selma, Wild, Foxcatcher, Turist en Honeymoon die ik ondertussen al weer heb gezien.
Hoewel ik dat jammer vind, is het ook wel bevrijdend. De
liefde voor film is namelijk onverminderd aanwezig en ik kan nu eigenlijk nog
veel meer genieten van wat ik zie, omdat ik er niets mee hoef. Die liefde, die dan
ook nog eens een enorme boost krijgt door Birdman
- een briljant kunstwerk dat diep wezenlijke zaken aanstipt waar ik toch al mee
bezig was -, verzacht de fantoompijn van het niet meer schrijven. En dan te
bedenken dat het in het leven helemaal niet om film draait…
The End
