Excision

Ze ziet er onverzorgd uit. Haar haar heeft een flinke wasbeurt nodig en de pukkels op haar gezicht zitten er ook maar omdat er geen aandacht aan wordt geschonken. Ze komt uit een gezin dat zo weggelopen lijkt uit American Beauty, met een bitch van een moeder die perfectie nastreeft, dit aantreft in haar andere dochter en net te weinig weerwoord krijgt van haar man die zich niet zo laat gelden. Pauline past zich niet aan, is een outcast en streeft er naar om die rol zo goed mogelijk te spelen. Of is het niet zo zwart/wit als dit?

Na de eerste kennismaking blijkt er meer aan de hand. Het gedrag van de moeder heeft zo zijn redenen en ze probeert het hart op de juiste plaats te houden. Zusje Grace leidt aan taaislijmziekte (Cystische Fibrose), een recessieve ziekte die haar uiteindelijk fataal kan zijn. Vader is de sussende factor die net te weinig probeert echt iets aan de problemen te doen. En Pauline? Ze heeft wellustige (dag)dromen die doordrenkt zijn van bloed. Ze is achttien, haar hormonen gieren door het maagdelijke lijf en de obsessie met bloed is op zijn minst apart te noemen. Zo nodigt ze (against all odds) een zeer populaire jongen uit om haar te komen ontmaagden (tijdens haar menstruatie).

Haar gedrag krijgt diepgang door het feit dat we af en toe haar gedachten kunnen horen als ze in haar kamertje gaat biechten. Een slimme zet om de vaak ellendige voice-over te vermijden. Dit moedwillig verwilderde meisje is slim, rap van tong en weet zeer vileine opmerkingen te plaatsen die onder andere haar dominee (een psycholoog is te duur) en directeur van de school te kak zetten.

De film heeft een kalm ritme waarin steeds duidelijker wordt wat er mis is met Pauline. De negatieve kracht van haar moeder, de ziekte van haar zus en de druk van het geloof maken haar recalcitrant. Ze wil ook maar gehoord worden. Toch is daarmee niet alles te verklaren en het feit dat er wel degelijk een steekje los zit bij haar, zorgt voor een bitter einde: een daad van totale gestoordheid ontsproten uit liefde met fatale gevolgen.

Mooie vertolkingen van AnnaLynne McCord als Launa, Traci Lords (!) als de moeder en Ariel Winter (Modern Family) als het zusje. De droombeelden zijn even prachtig als unheimlich en Launa’s afstotelijkheid in combinatie met de empathie die je voor haar voelt is mooi in balans.

Met de vermelding dat het knap is dat de film niet te lijden heeft onder de bekende gastrollen (John Waters, Malcolm McDowell, Marlee Matlin, Ray Wise), die zorgvuldig en ondersteunend worden ingezet kan ik niet anders zeggen dan dat Excision origineel, intelligent, grappig, grens verkennend en uiteindelijk ook ontroerend is.