Prometheus

Alien. Aliens. Alien³. Alien Resurrection. Prometheus. Zie hier het ‘conflict’.

Prometheus kan gezien worden als een prequel, wat er zich nu eigenlijk vóór Alien heeft afgespeeld. Het is iets dat Ridley Scott, regisseur van beide films, interessant genoeg vond om in te duiken. Het magistrale beeld van de zogenaamde ‘Space Jockey’ uit de eerste film deed de fantasie op hol slaan over wat de betekenis hier van was. De invulling van die betekenis is een zeer interessante geworden en leidt ons terug naar het ontstaan van de mensheid, maar op een manier die niets te maken heeft met een man met een baard.

Wetenschapper Elizabeth Shaw (Noomi Rapace) vindt met haar vriend de zoveelste aanwijzing dat het ‘meer tussen hemel en aarde’ een toch tastbaarder vorm heeft dan verwacht. Een rotstekening wijst op een verzameling planeten, waar zich de oorsprong van de mensheid wel eens zou kunnen bevinden. Vergezeld door een groep van divers pluimage maakt ze een ruimtereis op zoek naar het bewijs, waarbij er natuurlijk meer wordt ontketend dan wie dan ook op was voorbereid.

Er zijn vele pluspunten te noemen van de film. Het ziet er allemaal weer fantastisch uit. Alles is tot in de puntjes verzorgd. Fantasievolle, doeltreffende futuristische gadgets van een zaklamp met drie lichtbronnen tot een vliegende bol die de omgeving in kaart brengt. Maar ook complete ruimteschepen, voertuigen, planeten en gruisstormen. Allemaal adembenemend. Zoals reeds gezegd is ook het uitgangspunt, waar komen we vandaan, uiterst intrigerend. Het verhaal er om heen wordt zorgvuldig opgebouwd. Toch zijn er mankementen. Enerzijds hebben die te maken met het ‘conflict’. Er zit geen ‘alien’ in de titel van de film. Scott wilde niet klakkeloos voortborduren op de hoogtepunten van zijn meesterwerk. Dus geen facehuggers, aliens of ontwerper Giger dit keer en toch ook weer wel. Want loslaten kon hij het toch ook weer niet. Dus krijgen we een soort afgeleide versies, die je onmiddellijk tot een vergelijk dwingen, wat afleidt van de op zich mooie vondsten. Maar ook op andere vlakken vind het vergelijken plaats. De samenstelling van de crew lijkt wel heel erg op die van Alien. Op zich natuurlijk helemaal niet zo gek, want voor zo’n uitstapje heb je nu eenmaal een bepaalde samenstelling nodig. Maar je kunt het verhaaltechnisch ook overdrijven. Wéér een vrouwelijke heldin is tot daar aan toe, maar om de menselijke robot nu ook weer te laten eindigen zoals in een sequel gebeurde is vragen om kritiek. Simpelweg flauw vind ik de manier waarop in een soort epiloog de harde link wordt gelegd naar Alien. Het zijn slechts enkele voorbeelden van het ‘conflict’, maar er zitten meer haken en ogen aan deze film.

Hoewel de opbouw van het verhaal zorgvuldig wordt gedaan, gaat het een beetje mis als de ellende de pan uit rijst. Er zijn dan te veel acties tegelijk op diverse fronten waardoor ze niet het gewicht krijgen dat ze verdienen. De balans is een beetje zoek, wat ook nog ten koste gaat van de spanning. Verder is de uitwerking van sommige van die acties niet bevredigend. De zeer persoonlijke confrontatie van Elizabeth met het buitenaardse had veel meer aandacht behoeft en over de zware gevolgen wordt d.m.v. wat nietjes wel heel makkelijk heen gestapt. Ongeloofwaardig en onnodig is het feit dat robot David (Michael Fassbender) zonder veel moeite zijn weg vindt in het buitenaardse ruimteschip, waarbij het communicatieve gat tussen de voorvader en het ontstaan van de pratende mens wel erg makkelijk wordt overbrugd.

Een laatste punt van kritiek is het feit dat het antwoord dat je krijgt op de vraag over het ontstaan van de mensheid niet afdoende is en weer nieuwe vragen met zich meebrengt. De film leek wat dat betreft toch een belofte in zich te hebben die niet wordt waargemaakt en zelfs ruimte laat voor een vervolg.

Het kan natuurlijk ook nooit helemaal goed gaan met dit soort dingen. Als er te weinig overeenkomsten waren met het origineel hadden we geklaagd. Als er teveel overeenkomsten waren geweest met het origineel hadden we geklaagd. Nu het er tussenin ligt klaag ik. Fans hebben altijd wat te klagen.

Toch heb ik ook enorm genoten. Voornamelijk van het dik twee uur lang in een fantastische wereld te zijn, waar dromen en nachtmerries elkaar vinden.

Ps. Voor de stripfanaten: vond je de voorvader ook niet een beetje lijken op stripfiguur Den (van Richard Corben), maar dan getekend door Enki Bilal?