De eerste scène windt er geen doekjes om. Een hoer bevredigt
een man oraal, in volle en gewelddadige glorie. Want liefdevol gaat het er niet
aan toe. We volgen de vrouw, een verslaafde die haar lichaam verkoopt aan
ranzige types die haar meer gebruiken dan de betaling toe laat. De drugs
vergoeden veel. Het is een kwestie van tijd tot ze tegen de verkeerde (als in
nòg verkeerder dan de rest) aanloopt. Een trucker bij wie ze instapt, die haar
ontvoert en niet eens zozeer seksueel misbruikt, maar haar fysiek en geestelijk
vernederd in een BDSM (Bondage & Discipline, Dominance & Submission,
Sadism & Masochism) rollenspel, waarbij van wederzijdse toestemming echter
geen sprake is. Gefilmd in zwart/wit, nauwelijks dialoog en vooral veel
nadrukkelijk artistiek toegepast camerawerk en editing.
Zowel qua onderwerp als beeldtaal niet echt je doorsnee
zaterdagavond film. Nu is het woensdag, maar toch heb ik moeite om door de film
heen te komen. Dat heeft voornamelijk te maken met die artistieke verbeelding
van wat er wordt getoond. Dit leidt namelijk enorm af van waar het over gaat en
lijkt te willen verhullen dat het verhaal uiteindelijk flinterdun is. Arty
farty dus. Iets te zelfingenomen, wat jammer is, omdat de boodschap die ik aan
het einde denk mee te krijgen, best interessante materie is. Een soort
shocktherapie om je van het slechte pad af te krijgen. Maar het kan ook best
zijn dat ik er meer in lees, of wil lezen dan de bedoeling is en de film toch vooral
een preek voor eigen BDSM parochie is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten