Een voorpremière. De zaal loopt bijna helemaal vol om twee
uur ’s middags op een zonnige zaterdag. Wat me direct opvalt is dat het publiek
enorm divers is. Qua geslacht, leeftijd, huidskleur… Alles is hier
vertegenwoordigd. De film is geschikt vanaf 12 jaar. Zou het effectief gericht
zijn op zo’n brede afspiegeling van de bevolking?
Maar liefst twee films over het witte prinsesje kwamen bijna
tegelijkertijd uit. Mirror, Mirror
(of gewoon Sneeuwwitje in Nederland)
van beeldkunstenaar Tarsem Singh en Snow
White And The Huntsman van Rupert Sanders. In beide had ik wel interesse.
De versie van Singh sprak me aan simpelweg door de staat van dienst van deze regisseur,
met zijn overweldigend mooie beeldtaal. Maar ook de versie van Sanders, omdat die
de duistere zijde van het sprookje naar voren brengt. Helaas gaat bij Singh het
beeld vaak ten koste van de inhoud en kreeg de film die geschikt is vanaf 6
jaar niet al te beste kritieken. Dan toch maar gekozen voor ‘the dark side’.
Hoewel het verhaal bekend mag worden geacht is er genoeg
speling om er een eigenwijze invulling aan te geven, hetgeen dan ook wordt
gedaan. De setting is Middeleeuws te noemen, maar met magische invloeden. Een
fantasy film dus. Duister, donker, onheilspellend, spannend. Voornamelijk door
een glansrol van Charlize Theron als Ravenna, de boze stiefmoeder en
angstaanjagende heks die haar ongelooflijke schoonheid en absolute slechtheid
op duivelse wijze combineert. Maar ook Kristen Stewart is goed gekozen voor
haar rol als Snow White, met haar blanke huid, ravenzwarte lokken, bloedrode
lippen en onschuldige maagdenblik, die toch ook haar mannetje kan staan als het
nodig is. Ik zie daarbij door de vingers dat haar emotionele palet niet al te
groot is. De (acht) dwergen worden
vertolkt door bekende acteurs als Bob Hoskins, Ray Winstone, Eddie Marsan en
Nick Frost en zijn een heerlijk stelletje ongeregelde trollen met het hart op
de goede plek. Ze zorgen voor wat spaarzame grappen in een film die inderdaad
vooral duister is. Hier geen hé ho hé ho en ook het werk zit er nog lang niet
op, want er wordt gestreden tot de dood er op volgt.
Wel een appel, geen glazen kist, wel een kus maar een andere
uitkomst. Sneeuwwitje als een Jeanne d’Arc, die haar volk inspireert en tot
grote daden in staat blijkt. Met dwergen, een jeugdliefde en een jager tot haar
dienst, als een echte feministe.
Voor elk wat wils? Voor elk wat wils!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten