(2e seizoen, 13 afleveringen, 60 min, IMDb 8,5)
Het eindigde niet zo best voor Piper Chapman in de laatste
aflevering van het vorige
seizoen. Maar nog minder
voor Tiffany 'Pennsatucky' Doggett. Fucked up in a bad way. De opening
van het tweede seizoen van deze succes serie opent met een hoop vraagtekens,
die voor Piper evenzeer gelden als voor de kijker. Waar gaat ze heen, waarom,
hoe lang gaat dat duren, wat zijn de gevolgen…
Na dit eerste gevoel van ontheemding volgt de serie redelijk
hetzelfde stramien als het eerste seizoen. Het leven in de vrouwengevangenis, vaak
aangrijpende verhalen via terugblikken van mensen voordat ze in het gevang
kwamen, het leven van de bewakers en het wel en wee van de familie van Piper.
Verder is er meer aandacht voor de oudjes binnen de vier muren, is er een hoge
baas die er verduisterende praktijken op na houdt, leren we wat kakkerlakken en
sigaretten met elkaar te maken hebben en wat een ‘litchfield
lighter’ is, zorgt een nieuwsbrief voor de nodige opschudding, zitten de
Latino’s voorlopig in de keuken en maken we kennis met wat nieuwelingen. Zo is
daar een blaagje met een ‘motormouth’ die zich ontpopt als geweldloos
activiste, zien we de terugkeer een gevreesde persoonlijkheid die de regels
strak na gaat leven en komt er een ervaren onruststoker die op uiterst slimme,
maar koude en grimmige wijze de verhoudingen binnen Litchfield Federal Prison
op scherp zet.
Het is een heerlijke serie met een zeer uitgebreide cast vol
alledaagse mensen die hier en daar een beetje vreemd of gek zijn, maar altijd een
achtergrondverhaal hebben waardoor ze allemaal van vlees en bloed zijn,
waardoor je er zelf meestal niet zwart-wit tegenover staat.
Ook deze keer vinden er weer mooie gesprekken plaats, zoals
(net
als de vorige keer) tussen Piper en Nicky. “I spent a lot of time wondering if it would
matter if I died”, vraagt Piper zich af. Nicky antwoordt: “In the macro sense,
no. You’re one cheerio in the bulk box of life, but… you fuckin’ tickle me, so
I think it would matter”.
Deze keer sluit ik af met wat uitspraken die zo op een
tegeltje kunnen.
“Bitch, if
grateful paid the bills, we’d all be Bill Gates”.
“You’re so
full of shit, you’re eyes are brown”.
“I’m not an
alcoholic. I’m Australian!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten