Op voorhand had ik zo mijn bedenkingen over deze serie met
een vracht aan monsters in gothic sferen. De intro en wat volgt doet me echter
de mond snoeren. Londen 1891. Een intro zonder muziek waarin een kind de schrik
van haar leven krijgt. Ghoulish! Daarna Eva Green in haar rol als Vanessa Ives,
gekleed in een prachtige opengewerkte zwart
kanten jurk, die de bleekheid van haar huid benadrukt. In een lege, donkere
kamer hangt alleen een kruisbeeld aan de muur. Vanessa zit op haar knieën te
bidden of haar leven er vanaf hangt. Er loopt een spin over haar arm. Ze richt
haar bovenlichaam op terwijl ze op haar knieën blijft. Haar zwarte jurk
verschuift een beetje en onthult haar blote voeten. Kwetsbaar en nederig. Een beeld
van ware schoonheid, van achteren gefilmd.
Penny Dreadfuls waren goedkope (1 penny) Britse wekelijkse publicaties
uit de 19e eeuw vol goedkope en sensationele fictieve verhalen. In
deze serie duiken we in de wereld van de gothic horror, waarin we een keur van
bekende personages, monsters en termen tegenkomen. Van Helsing, Mina Harker,
Victor Frankenstein, Dorian Grey; vampieren, monsters van Frankenstein; absint,
Grand Guignol, séances… Het is een grote mengelmoes waar een eenheid van
gemaakt moet worden en dat wordt eigenlijk heel aardig gedaan.
De grote lijn van het verhaal is de zoektocht naar Mina
Harker. Sir Malcolm Murray (haar vader, Timothy Dalton) en Vanessa Ives (haar vriendin)
proberen haar op te sporen met de hulp van Ethan Chandler (een revolverheld uit
Amerika, Josh Hartnett) en Dr. Victor Frankenstein (Harry Treadaway). Dit
levert wat actie op met vampiers, maar is niet de hoofdmoot van het verhaal.
Die wordt namelijk uitgemaakt door alle verhalen en achtergrondverhalen rond de
verschillende personages, die we daardoor goed leren kennen en waardoor we hun
acties ook begrijpen. Het vertraagt de loop van het verhaal, maar het maakt de
boel een stuk interessanter.
De locaties en settings zijn zeer verzorgd, rijk aan detail
en overtuigen helemaal. Vieze Londense straten en hoerenhuizen versus de prachtige
interieurs van huizen van welgestelden. De kleding is een lust voor het oog en
zowel de muziek als de CGI worden gelukkig zeer spaarzaam toegepast. Dit zijn
monsters van vlees en bloed, geen platte varianten uit een computer. Maar het
is toch vooral Eva Green die een huzarenstukje aflevert met haar indringende
acteerwerk als aantrekkelijke dame die een ‘vessal’ voor duistere, demonische
entiteiten kan zijn die haar in bezeten toestand brengen. Ze gaat van uiterst
verleidelijk tot ‘stark raving mad’ met bijpassend uiterlijk.
De serie neemt zichzelf en het materiaal serieus en dat
betaalt zich uit. Je wordt als kijker als het ware de duisternis ingezogen. De
zoektocht naar Mina uit zich in gevechten tegen eigen en andere demonen, met een
overkoepelend, groter kwaad dat zich steeds meer laat gelden. Zoals de poster
aangeeft en Sir Malcolm in de serie verwoordt: “There are things within us all
that can never be unleashed”. Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten