Hellfjord

(1e seizoen, 7 afleveringen, 30 min, IMDb 7,4)

Oslo, Noorwegen. Tijdens de viering van een nationale feestdag maakt politieman Salmander zijn geblesseerde paard af op niet al te fijnzinnige wijze ten overstaan van een massa mensen die het gebeuren met afgrijzen aanschouwen. Vanwege een opzegtermijn van drie maanden wordt Salmander naar het onherbergzame en zeer afgelegen Hellfjord gestuurd om daar zijn tijd uit te dienen als district sheriff. Laat nu juist in deze uithoek bij een door een Zweed gerund visbedrijf iets niet in de haak zijn. Salmander krijgt hulp van een plaatselijke agent en journaliste om er achter te komen wat.

Ik kwam deze serie op het spoor doordat de eerste aflevering (geschreven en geproduceerd door Tommy Wirkola) op Dead Snow - Red vs. Dead (Steelbook, Blu-ray, Limited Edition) staat. De serie zit vol met absurde, totaal idiote humor. Af en toe gaat het er zeer bloederig aan toe en het is soms zelfs flink ranzig. Het verhaal op zich is niet zo belangrijk, alhoewel ook daar leuke vondsten in zitten. Het gaat vooral om de ongemakkelijke situaties, onsmakelijke momenten waarin de hoofdpersonen verzeilt raken vol super droogkloterige humor. Die hoofrolspelers zijn ieder op zich unieke personages waar de serie enorm op leunt. Salmander zelf is een allochtoon die bij de politie is aangenomen om te voldoen aan de immigratie quota. Plaatselijk agent Kobba, waar hij mee samen moet werken is een oerlelijk, viezig, bijziend mannetje die getrouwd is met een bloedmooie gedienstige postorderbruid uit Finland. Journaliste Johanne is eigenlijk de slimste van allemaal, maar ziet er wat vreemd uit met haar permanentje en wordt door Kobba steevast aangezien als dat kleine knaapje met die krulletjes. Verder heb je nog de Zweedse directeur van het visbedrijf die Bosse Nova heet en komt Salmander te logeren bij een hitsige oude oma die constant roze keukenhandschoenen draagt. Als kers op de taart zijn daar een hoop ‘running gags’, zoals het feit dat Kobba steeds vanuit het niets opduikt, de nicotine kauwgum van Salmander, de lippenbalsem van Bosse Nova en een telefonische verkoper die een wildlife magazine aan de man wil brengen.

Ik vermoed dat het soort humor je aan moet spreken, maar bij mij werkte het, zeker door de krankzinnige situaties en rare typetjes. Het feit dat grappen of situaties vaak wat langer worden uitgerekt, waardoor een wat ongemakkelijk gevoel ontstaat, zowel in de film zelf als voor de kijker, maakte het voor mij juist apart en uniek.

De zeven afleveringen vormen een afgerond geheel en vooralsnog is er geen sprake van een volgend seizoen, helaas.