De jaren ’90. De Balkan is een oorlogsgebied en één van de
verschrikkingen daarvan is dat er jonge meisjes worden ontvoerd en te werk worden
gezet in een vervallen pand, alwaar soldaten hen op vaak ruige wijze
misbruiken. Onder leiding van Viktor wordt de meisjes op barbaarse wijze
duidelijk gemaakt dat ze geen hulp hoeven te verwachten, dat dit hun wereld is.
Ze worden afhankelijk gemaakt door de toediening van drugs. In deze hel loopt
de doofstomme Angel rond, die in het huis dienst doet als hulpje en lijdzaam
uitvoert wat haar wordt opgedragen, zoals het verzorgen van de meisjes (zowel
oplappen als het injecteren van drugs), schoonmaken en koken. In het begin is
er weinig conversatie, weinig verhaal. Het gaat om de beleving van wat zich
daar afspeelt en dat voelen we door hoe Angel het doormaakt. De beelden, veelal
in slow motion, benadrukken deze wereld waarin een leven niet voor te stellen
is. Ze beweegt zich door de gangen en kamers alsof het een hallucinerende droom
is, waarin ze haar handicap optimaal benut om afstand te kunnen bewaren. Pas
als er een meisje via gebarentaal met haar gaat communiceren, laat ze haar
schild zakken en is er voor het eerst sprake van wat menselijkheid en een
sprankje hoop. Het blijkt een keerpunt in haar leven.
Het op onvrijwillige wijze terecht komen in de seksindustrie
en te vrezen daar nooit meer uit weg te komen doet me denken aan het zeer
indrukwekkende boek Slave Girl
. Een wereld waarin alles van je wordt afgenomen, je niemand meer kunt
vertrouwen, je afhankelijk wordt gemaakt van drugs waarbij de leverancier je
gevangenisbewaarder is, je constant wordt verkracht en mishandeld... Het is een
plek waar je alle hoop laat varen. The
Seasoning House is ook zo’n plek. Heftige beelden worden niet geschuwd.
Sterker nog, er komen momenten van extreme horror voorbij, die de toch al
beladen sfeer nog heftiger en intenser maken. Dat juist Angel (een haar door
Viktor gegeven naam) de hoofdrol heeft is een sterk uitgangspunt. Ze kan
overleven door zich te distantiëren, maar wordt strijdbaar door het sprankje
menselijkheid dat ze van één van de meisjes krijgt.
Een loodzware film die je zelfs naar het einde toe niet echt
een vorm van verlossing geeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten