Simone was het
eerste nummer dat ik van The Kik hoorde. En ja, dat was bij De Wereld Draait
Door. Zowel het nummer als het programma worden aangestipt in de show van
vanavond door de eigenzinnige en grappige frontman van de band, Dave Von Raven.
Het betekende voor hen de doorbraak naar een groter publiek. Het is een nummer
waar je vrolijk van wordt. Sowieso is dit wel een bandje waar je vrolijk van
wordt. Door die (vaak) uptempo Nederbeat liedjes, gezongen met Rotterdams
accent, gespeeld door goede muzikanten, die op hun manier een melancholieke
knipoog geven naar een tijd waarin het leven misschien wat onbezorgder leek.
Wat mij betreft wel een reden om daar eens een concertje van mee te pikken.
Als we binnen komen is de aftrap al verricht door het
voorprogramma dat The Black
Marble Selection heet. Ook die hebben hun wortels in de jaren ’60 geplant,
maar dit is een iets steviger sound, wat gruiziger, met een zanger met een
rauwe stem die Engelstalige nummers zingt. Met z’n zessen spelen ze een fijne
set van een nummer of tien, waarbij de tijd voorbijvliegt. Een beetje jammer
alleen dat de zes geen centimeter van hun denkbeeldig gemerkte plekken komen.
Een licht schuivend voetje is al wat beweegt.
Aangezien we dus iets later dan normaal waren zit de eerste
rij van het eerste balkon al vol. Op de tweede rij gaan zitten heeft totaal
geen zin, want dan zie je bijna niets. We zijn dus maar eens een verdieping
hoger gaan zitten, alwaar het eigenlijk ook goed toeven is. Als ik een
verdieping lager kijk zie ik vier grijze, al kalende koppies naast elkaar
zitten. Een stoel verder zit een moeder met een kind van een jaar of zes. Het
geeft het bereik van het publiek aan dat wordt aangesproken door de muziek van
The Kik. Hun no-nonsense, of beter gezegd, geen onzin aanpak zorgt er in ieder
geval voor dat ze precies op tijd beginnen en dat oordoppen in de broekzak
kunnen blijven. Heerlijk!
Met Zwanenzang
begint de band het concert. Het mid-tempo nummer dat hun laatste album opent
krijgt extra cachet door de drie blazers, waarvan er eentje de niet onbekende
naam Benjamin Herman draagt! Die blazerssectie zal verderop in de show nog een
paar keer aan komen treden. Er volgen nog twee nieuwe(re) nummers, waaronder De Zomer En Jij, waarin “Op het terrasje
loopt het zweet in mijn naad” een voorbeeld van die fijne directe teksten van
Dave is, die nu helaas niet zo goed te volgen zijn. Een heerlijk kort en
krachtig instrumentaal stuk volgt, waaruit duidelijk wordt dat The Kik ook wat
steviger kan klinken. Een blik op de setlist verklapt dat ze dit De Dave Andriese
Stomp hebben genoemd. Later deze avond zal op soortgelijke wijze De Frans Hagenaars Boogie
voorbij komen. Prima intervalletjes. Met Zeg Dat je Van Me Houdt
komt het zonnige gevoel van de vroege Beatles om de hoek kijken, net zoals het
gelukkig onvermijdelijke Simone.
Voor de eerste keer in Paradiso, opnames door 3voor12, en natuurlijk gaat het dan fout
zegt Dave, als het inzetten van Spiegel,
Spiegel niet goed gaat. Als na de herstart het publiek dan ook nog verkeerd
begint in te vallen met meeklappen stoppen ze opnieuw en krijgen we tijdens de
derde poging in gebarentaal de juiste aanwijzingen van Dave en Arjan Spies, in
dit aparte nummer, dat de Wals met de Beat laat paren. Een hoogtepunt in de
show is de uitvoering van het nummer Kejje nagaan (Als ik jou niet had, dan had
ik pech gehad), dat lang wordt uitgesponnen om op vooral niet al te serieuze
wijze een gitaarsolo te geven door Arjan, die het instrument op Jimi
Hendrix-achtige wijze achter zijn hoofd bespeeld, waarna Paul Zoontjens met de
hulp van Dave op zijn rug op het podium liggend een pianosolo ten beste geeft.
Ter vervolmaking van deze circusact volgt nog een grap met het onderstel van de
piano. Olé!
De sfeer is prima, net als het vermaak en de muziek. Het
loopt richting het einde van de show. Met Want Er Is Niemand komen
we nog even in Armand-sferen, waarna Dave Erik
als het laatste nummer aankondigt en na ons ‘aahhhh’ toevoegt dat dit deel van
de show is en dat ze nog terug zullen komen, natuurlijk.
Dat doen ze allereerst met Schuilen Bij Jou,
hun prachtige versie van het bekende nummer In
Your Arms van Chef’Special. Daarna volgt Verliefd Op Een
Plaatje en er worden eindelijk wat voorzichtige dansbewegingen gemaakt
in het publiek. Om het geheel af te ronden zet The Kik nog even zijn ruige pet
op en wordt onder aanvoering van Arjan (die de zang voor rekening neemt) Blitzkrieg Bop van
The Ramones gespeeld, waarna we met een prima gevoel huiswaarts kunnen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten