Net als Grotesque is deze film in eerste instantie afgewezen (‘banned’) door de BBFC. Na het toepassen van enkele ‘cuts’ (totaal 2m 37s) werd de film echter wel openbaar gemaakt voor het Engelse publiek. De ophef in deze kwestie heeft voor veel gratis publiciteit gezorgd. Grappig feit is, dat de film het uitgangspunt van de ban op inventieve wijze op de hak neemt. De reden van de afwijzing is (o.a.): ‘The BBFC are also obliged under the Video Recordings Act 1984 (VRA) to have special regard to the likelihood of any harm that may be caused to the viewer or, through their behaviour, to society’. The Human Centipede II begint met het einde van de eerste film, waar iemand naar zit te kijken (!) die daardoor zelf aan de slag gaat met praktijken die niet erg vriendelijk zijn voor de maatschappij. Het mini-universum van filmclassificatie in een notendop.
De iemand in kwestie is Martin, een klein, dik, vies, zweterig, astmatisch, bebrild mannetje met uitpuilende ogen en een moedercomplex, die werkt als parkeerwachter in een ondergrondse garage. Zijn obsessie voor de film The Human Centipede (First Sequence) zet hem aan om mensen te verzamelen om het ultieme menselijke bouwwerk te volbrengen, die de naam van de film eer aan doet.
Martin (Laurence R. Harvey) is een vondst. Het zowel zielige als vieze ventje als protagonist die de vunzige ideeën tot uitvoer gaat brengen. Een stereotype uitvergroting die past bij het absurde thema. Wat dat betreft niet zo heel anders dan Dr. Heiter (Dieter Laser) uit de eerste film, alleen is deze sequel veel beter opgebouwd, uitgewerkt, uitgevoerd en gefilmd. De film is toonvaster (weinig uitglijders) en zelfs realistischer, in al zijn gekheid. Ook de keuze om alles in zwart/wit te filmen geeft een meerwaarde, een extra grauwheid, welhaast kunstzinnigheid, nou ja, laten we zeggen dat het op zijn minst een boeiende toevoeging is aan de ongemakkelijke sfeer die er heerst.
In een rustig tempo volgen we Martin’s onstuimge reis naar zijn einddoel. Bedenk daarbij dat hij een parkeerwachter is, en geen getraind chirurg. De gore-factor wordt langzaam opgeschroefd (het verwijderen van iemands tanden is daarbij niet het enige venijnige hoogtepunt) en al doende blijken de simpele oplossingen vaak de beste.
Regisseur Tom Six overtreft zichzelf. Het is pas nu dat zijn duivelse idee de vorm krijgt die het verdient en het maakt dat de verwachtingen voor The Human Centipede III (Final Sequence) enorm zijn gegroeid. Iets dat ik op basis van het debuut niet had kunnen bevroeden.
Ps. De filmposter is trouwens ook geheel in stijl ‘inaccurate’, omdat deze versie als zodanig niet in de film voor komt. Misschien in deel 3?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten