Hij is van mijn leeftijd, een maand jonger dan ik om precies te zijn. Matthijs van Heijningen jr. zag in zijn tienerjaren John Carpenter’s The Thing in het City Theater te Amsterdam. Voor mij was dat de Bellevue Cinerama, de bovenzaal met balkon en vreemde kunstwerken aan de zijkant. Zowel voor hem als voor mij heeft de film een verpletterende indruk achter gelaten. De combinatie van het geïsoleerde sneeuwlandschap, de diversiteit aan karakters, de paranoïde sfeer, de fantastische score en natuurlijk de grensverleggende, uiterst plastische en totaal krankzinnige special effects deed de film in mijn top vijf van beste horror films aller tijden komen.
Verschil moet er wezen. Matthijs heeft nu de prequel verfilmd. Ik type mijn gedachten over zijn film van me af op een onbekende blog.
Ik had natuurlijk wel mijn bedenkingen, vooraf. Wie denkt hij wel dat hij is om een prequel te maken van mijn film. Dat kan natuurlijk nooit iets worden. En toch ook benieuwd zijn en er toch naar toe gaan, ook al zijn de recensies niet echt heel goed.
De film vertelt dus het verhaal dat vooraf gaat aan het begin van Carpenter’s klassieker. De Noren, die iets in het ijs hebben gevonden, een ding, dat ze uitgraven en willen onderzoeken. Maar het nemen van een monster (pun intended) van het wezen is het begin van het einde. Het ding ontsnapt en heeft de vervelende eigenschap zich als bodysnatcher te gedragen. Het wordt een simpele aftelsom waarin niemand veilig is en iedereen het ding kan zijn.
Om alvast antwoord te geven op de retorische vraag die ik stelde twee alinea’s terug, Matthijs van Heijningen jr. denkt dat hij een fan van de film is. Sterker nog, dat weet hij en dat weet ik nu ook door de manier waarop hij deze film heeft gemaakt: met liefde en eerbied voor het origineel (dat ook al een remake was trouwens). En nee, er worden geen nieuwe paden betreden; en ja, die van Carpenter is en blijft beter. Maar je merkt in alles dat er met zorg is nagedacht over de uitvoering van deze versie. Vanaf het ouderwetse Universal logo aan het begin tot en met het einde dat zich tijdens de aftiteling afspeelt en het begin inluidt van The Thing uit 1982. Je zou een volledige checklist af kunnen vinken van overeenkomsten, waardoor de film welhaast een remake lijkt. Laten we het houden op een eerbetoon. Ook nu krijgen we special effects die geheel in lijn liggen, slimme en fantasievolle variaties zijn op hetzelfde thema, met goed toegepaste CGI, waardoor het ouderwetse animatronics gevoel toch in stand blijft. Of variaties op een thema, zoals de goed verzonnen proef om er achter te komen wie menselijk is en wie niet. Er wordt een mooie link gelegd. Zo zien we waar de aan elkaar gesmolten hoofden en lichamen uit het origineel vandaan komen. Zelf s de ouderwetse spanning is goed te voelen. De paranoia dan weer wat minder…
Wat mij betreft is de missie van van Heijningen jr. dan toch geslaagd. Zijn eigenzinnigheid (echte Denen gebruiken die af en toe ook Deens praten) en vooral zijn hart voor de zaak hebben daar zeker aan mee
geholpen. Kennelijk is dat niet voor iedereen duidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten