Bro's Before Ho's

Nog een Nederlandse film die echter niets te maken heeft met de vorige twee die ik heb gerecenseerd, behalve dat het ook onder de noemer comedy valt. Het is de nieuwe film van het dynamische duo Steffen Haars en Flip van der Kuil die geschiedenis schreven met hun New Kids. Het recalcitrante zit er nog altijd in, maar er is dit keer gekozen voor iets dat lijkt op een verhaal om de grappen aan op te hangen. Het verhaal gaat over Max (Tim Haars) en zijn geadopteerde broer Jules (Daniël Arends) die op advies van hun vader in hun oren knopen dat ze nooit een vaste relatie met een vrouw moeten beginnen. Voor de twee is het een vrijbrief om te doen waar ze zin in hebben (zuipen, neuken, feesten, blowen) en vooral niet op te groeien zodat ze nog heel lang kunnen doen waar ze zin in hebben (zuipen, neuken, feesten, blowen). De gestoken spaak in het wiel is er in de vorm van Anna (Sylvia Hoeks), waar Jules toch iets van een langere relatie mee begint en waar Max verliefd op wordt.

Meer dan dit flinterdunne verhaaltje is ook niet nodig, want het gaat om de grappen die niet alleen in grote getalen op je af komen, maar meestal ook nog eens vrij geslaagd zijn. Let wel, dit is dus geen intellectuele humor, maar platte, plastische en vaak idiote humor die mits je daarvan houdt de spijker op de kop slaat. Extra punten zijn er voor de grappen op grappen. Zoals wanneer een klant in de videotheek van Max komt pinnen en hij zijn pas door de gleuf haalt, waarop Max zegt: “je moet hem onderin steken”, waarop de klant zegt “dat zei je moeder vanochtend ook”. Een flauwe grap met een baard die pas echt leuk wordt als Max daarna met een stalen kop tegen die klant zegt: “mijn moeder is dood”, waardoor er niet alleen een uiterst pijnlijke, maar voor de kijker zeer grappige situatie ontstaat, die ook nog op een necrofiel niveau betekenis kan gaan krijgen. Of het hele verhaal in de discotheek waar Max en Jules zielige verhalen ophangen om meisjes het bed in te krijgen. Ze focussen zich op duo’s, waarvan er altijd eentje wat lelijker is. Daar volgen nog hilarische voorbeelden bij van het hoe en wat. Dan komt op een gegeven moment zo’n dames duo in beeld dat dit keer bestaat uit een mooie blondine en een veel oudere dame die haar moeder wel zal zijn. Geen probleem voor de broers kennelijk, op zich al pikant natuurlijk, maar dan gaat er nog weer een schepje bovenop als die twee dames met elkaar gaan zoenen.

Tim Haars heeft een zeer goed gevoel voor timing en weet met zijn mimiek de scènes vaak extra kracht te geven. Aparte pluim ook voor Henry van Loon als René, die onder de plak zit bij zijn vriendin, maar graag hangt met de broers en alle stoere teksten probeert te zeggen maar door zijn geheel eigen nerdige manier als een totale sukkel overkomt en Huub Smits die zich helemaal uit kan leven als verstandelijk gehandicapte.

Niemand is veilig, alles en iedereen wordt in de zeik genomen. Maar het totaal over the top anarchistische van New Kids is losgelaten. Het maakt Bro’s Before Ho’s naar mijn mening echter een betere film.