Na Soof dan nu Mannenharten. Regisseur Mark de Cloe greep
mijn aandacht met zijn pakkende observaties in de verzameling korte films van Boy Meets
Girl Stories waarvan hij er enkele maakte. In Mannenharten volgen we vijf totaal verschillende mannen die
uiteindelijk hun hart volgen in de liefde (waar anders). Hoewel ze alleen hun
bezoek aan de sportschool gemeen hebben, kruisen hun paden daarbuiten (ten
goede of ten kwade) en komt elk van hen er na verloop van tijd achter wat nu
echt zijn behoefte is en hoe hij dat in moet gaan vullen, en vooral met wie.
Een keur aan bekende acteurs (Barry Atsma, Daan Schuurmans, Jeroen
Spitzenberger, Teun Kuilboer) en actrices (Katja Herbers, Georgina Verbaan,
Hadewych Minis, Sanne Vogel) vult het scherm.
De film heeft iets meer te bieden dan Soof op het gebied van verschillende verhaallijnen met scènes die
hier en daar dan wel beklijven, maar het blijven dan weer te veel afzonderlijke
en bijna op zichzelf staande sketches. Wat verder in negatieve zin op gaat
vallen is dat ook hier weer de clichés voor het oprapen liggen en daarbij ook
nog eens zeer plat blijven. Daarnaast is het algemene gevoel dat ik aan de film
over houd er vooral een van flauwheid. Dan prefereer ik nog liever de rommelige
charme van Soof.
Nog even een opmerking richting alle regisseurs die een film
in Amsterdam opnemen. Hartstikke leuk natuurlijk, vooral voor diegenen die de
stad goed kennen (zoals ik), maar zorg er dan voor dat je scènes hout snijden.
Het begin van deze film is weer zo’n voorbeeld van hoe het niet moet. We zien
Jeroen Spitzenberger met een enorme kerstboom op een fiets door Amsterdam
rijden. Alleen de volgorde van beelden is totaal onlogisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten