Before Midnight

Het is 27 juni 1996 en voor ons ligt een boek waar we iets in kunnen schrijven. Dat doen we, om te zeggen dat we er van genoten hebben en diep onder de indruk zijn en met een groot gevoel van melancholie huiswaarts keren. Aanleiding van deze reactie is de film die we net gezien hebben in Desmet op de Plantage Middenlaan in Amsterdam. De film, Before Sunrise, gaat over Jesse (Ethan Hawke) en Celine (Julie Delpy) die elkaar in de trein ontmoeten en besluiten hun afzonderlijke reizen te onderbreken en samen uit te stappen in Wenen, waar ze een hele dag met elkaar doorbrengen, elkaar leren kennen en langzaam aan verliefd worden. Door omstandigheden blijft het bij die ene dag.

Zo’n negen jaar later zien we het vervolg, Before Sunset, dat zich ook daadwerkelijk negen jaar later in de tijd afspeelt. Jesse is getrouwd, heeft een zoontje en is in Parijs voor de promotie van zijn boek, dat gaat over die ontmoeting negen jaar geleden. Celine zoekt hem op en dit keer banjeren ze door Parijs, elkaar herontdekkend, filosoferend over hoe het er voor staat in hun leven, wat er mis is gegaan en dat ze nog altijd veel voor elkaar voelen. De angst dat deze film minder zou zijn was gelukkig ongegrond, want ondertussen zijn Jesse en Celine in een andere fase van hun leven beland, die net zo interessant is.

Nu is er dan een derde deel in deze reeks, Before Midnight, weer een jaar of negen verder, waarin Jessie en Celine getrouwd zijn, een snoezige tweeling (meisjes) hebben en hun vakantie doorbrengen in Griekenland op uitnodiging van een schrijver die zijn fantastische huis openstelt voor vrienden om van gedachten te wisselen.

Na een rit en discussie in de auto, waar we ons in no time weer vertrouwd voelen met het stel, volgt een episode in het huis van de oude schrijver, waar ook nog twee andere stellen zijn, waaronder een jong paartje, dat mooi laat zien hoe de prille liefde uit de eerste film in deze tijd toch heel anders werkt. Contact houd je immers via Skype. “Modern romance”, merkt Celine op. Op het prachtige landgoed en aan tafel is het genieten van alle mensen, hun ideeën, verhalen, grappen en interactie. Jessie en Celine hebben een hotelovernachting aangeboden gekregen, zodat ze deze laatste avond echt even helemaal voor zichzelf hebben, zonder de kinderen. Er volgt een lange wandeling naar het hotel, waarin de twee gedachten uitwisselen en er zich van bewust zijn dat ze dit niet meer zo vaak doen, omdat ze er de tijd niet voor hebben. Ze zijn ouder, minder onbevangen, voorzichtiger geworden, door de grotere verantwoordelijkheid die ze dragen. Maar het is vooral de bagage van de tijd die zwaar kan wegen als je ouder wordt, waarvan de consequenties van genomen beslissingen jaren kunnen blijven broeien. In het hotel komen de frustraties dan toch naar boven.

Bij verliefdheid (Before Sunrise) zit er nog niets in de weg en is alles alleen maar mooi. Als je een tweede kans (Before Sunset) krijgt grijp je die aan, met de idylle van wat het zoveel  jaar geleden was en nu weer kan zijn in gedachten. Na bijna tien jaar huwelijk en de veertig gepasseerd hou je van elkaar zoals je bent, met alle voors en tegens. Die tegens kunnen echter de kop op (blijven) steken bij irritaties en ruzies. Oude koeien kunnen nog steeds van invloed zijn op het dagelijks leven en de opgekropte frustraties er over kunnen vinniger naar buiten komen dan de bedoeling is. Zoals ook bij Jessie en Celine blijkt, waar ook veel herkenbare Mars versus Venus zaken naar voren komen.

Met een script geschreven door Hawke, Delpy en regisseur Linklater wordt het allemaal uiterst geloofwaardig, realistisch en intelligent verwerkt in deze film, de derde episode in het leven van een stel dat ik volledig in mijn hart heb gesloten. Wederom kijken we anderhalf uur lang naar pratende hoofden en verveelt het geen moment. Het weerzien van Jesse en Celine is als het weerzien van twee hele fijne vrienden, waarbij de verstreken tijd geen rol speelt en je je volledig in kunt leven in hun situatie, die meermaals als spiegel dient voor jezelf. Maar altijd met de gedachte in het achterhoofd dat dit speciale stel nooit uit elkaar mag gaan, om te dienen als voorbeeld hoe de liefde, ondanks alle ups en downs, alles kan overwinnen.

En nu weer negen jaar wachten…