Het op ware gebeurtenissen gebaseerde verhaal van deze film
is er eentje die tot de verbeelding spreekt. Een huurmoordenaar die meer dan
honderd mensen heeft omgelegd. De meeste in opdracht van een of andere
gangster. Maar als je op zijn tenen stond kon je ook maar beter een enkeltje
Oezbekistan boeken. Deze ijskoude killer (die later met een handlanger lichamen
op ijs bewaarde om het tijdstip van overlijden te maskeren) leidde een
dubbelleven. Thuis was hij een toegewijd familieman, zijn vrouw en kinderen
waren de enigen die echt telden voor hem en zij wisten niets van zijn
gruwelijke beroep.
Michael Shannon is de ideale acteur om deze tweespaltige
persoonlijkheid te vertolken. Dat doet hij met verve. Net als het weerzien fijn
is met wat oude vertrouwde gezichten, zoals Ray Liotta en Winona Ryder.
Opvallend is de rol van Chris Evans, die zich - bijna onherkenbaar - van een
geheel andere kant laat zien.
Een spannend gegeven en een handjevol goede acteurs. En toch
wil het niet zinderen in deze vertelling. Dat heeft te maken met het feit dat
de meeste kaarten al direct op tafel liggen en er verder weinig ontwikkeling is
in de karakters of het verhaal. De ijskoude killer is daarbij zo ijskoud, dat
zelfs als het mis gaat, hij daar nauwelijks van onder de indruk lijkt te zijn. Het
vergroot de afstand tot de kijker. Een beter inzicht in de geschiedenis
waardoor de man zo is geworden had die afstand nog kunnen verkleinen, maar daar
wordt nauwelijks aandacht aan besteed. Het einde van de film, de manier waarop
hij gepakt wordt, komt enorm uit de lucht vallen, waardoor je wat dit betreft
met wat vraagtekens blijft zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten