In deze aflevering van Reportage maken we
kennis met de gruwelijke zaak van de tot nu toe nog onbekend gebleven
seriemoordenaar, berucht geworden door de vondst van de zogenaamde Poughkeepsie
Tapes. Meer dan 2400 uur aan videomateriaal werd gevonden in een huis in
Poughkeepsie in de staat New York. Door middel van journaalbeelden, 911
gesprekken en interviews met de huiseigenaar, de FBI, een profiler, een forensisch
patholoog en ouders van vermiste kinderen zijn we getuige van een nauwgezette
reconstructie die de gruwelijke daden van de moordenaar aan het daglicht
brengen. Mijn naam is Pepijn Bierenbroodspot, dit is Reportage!
Zo is de opzet van deze film en dat zit eigenlijk best goed
in elkaar. Je ‘mist’ alleen de stem van Pepijn.
Wat door onduidelijke redenen begint met een moord in
opwelling, krijgt een lange reeks van vervolgen. De man moord, ontvoert,
martelt, verminkt en verkracht (post mortem) met zorgvuldig voorbedachte rade.
Hij speelt een spel met de politie die hij op sporen zet waarvan hij wil dat ze
worden gevonden. Doordat hij zich zeer zorgvuldig ontdoet van de lijken en
schakelt tussen verschillende modi operandi is hij zeer moeilijk te pakken. Via
pratende hoofden is het onderzoek te volgen en de tapes zelf laten met een
videocamera gefilmde beelden van slechte kwaliteit zien hoe de moordenaar te
werk gaat. Deze op zich afschuwelijke tapes zijn echter minder grafisch dan je
zou verwachten. Het belangrijkste element is de psychologische druk, die de
moordenaar in combinatie met de fysieke martelingen, uitoefent op één van de
slachtoffers die hij laat leven en die zijn slaaf moet worden.
De kracht van de film is meteen ook zijn zwakte, want door
deze vorm word je nooit echt helemaal het verhaal ingetrokken. Het theatrale
karakter van de moordenaar werkt daarbij ook niet echt in het voordeel van de
film, want het leidt een beetje af. Al met al toch knap gedaan en zeker de
moeite waard om eens te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten