Een alleenstaande, wat mensenschuwe moeder en haar zoon
komen een gewonde man tegen in de supermarkt die hen duidelijk maakt dat het
beter is als ze hem helpen. Ze nemen hem mee naar huis alwaar hij belooft hen
niets te zullen aandoen en zegt te vertrekken zodra de eerste trein voorbij
komt. Het loopt echter anders.
De gevoelige zoon ziet in zijn verlaten moeder (Kate
Winslet) eenzaamheid en verlangen naar menselijke aanraking. Dit vastgestelde
feit moet de kijker er van overtuigen dat na haar jarenlange isolatie, de
aantrekkelijke ontsnapte gevangene (Josh Brolin) zich binnen luttele dagen ontpopt
tot heilzame redder waar alles voor in de steek wordt gelaten. Het opvallende
van Labor Day is dan, dat dit niet
geheel overtuigend is, maar dat dit ook niet in de weg staat om je mee te laten
slepen in het verhaal, de spanning en de goede vertolkingen. Het is alsof een
op zich legitiem traject versneld wordt doorlopen. Van angst en weerstand, via
regels, aftasten en wantrouwen, naar vertrouwen, hunkering en liefde. Dit alles
ontwikkelt zich terwijl de realiteit van de situatie – ontsnapte moordenaar die
door politie wordt gezocht – nooit ver weg is, de mogelijkheden beperkt en door
man en moeder misschien anders worden benaderd dan door de zoon.
Hoewel schrijver/regisseur Jason Reitman (Juno, Up In The Air, Young Adult) van subtiel (als de man de
moeder aan een stoel vastbindt en teder haar blote been aanraakt) naar vrij
plat (hij is de ideale vader voor haar zoon) gaat, is er een soort
vanzelfsprekendheid in dit alles die je meevoert en mee laat voelen met de drie
hoofdrolspelers, ook al voel je aan dat er toch ergens iets mis moet gaan in
dit verhaal. Maar zelfs daar is uiteindelijk een passend antwoord voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten