In een besneeuwd landschap loopt een tengere, verwarde
jongen die te koud is gekleed. Hij klopt aan bij het huisje van twee oudjes die
de deur beter niet open hadden kunnen doen.
De jongen wordt opgesloten in een psychiatrische inrichting
(gevangenis) en wil alleen nog maar zelfmoord plegen omdat God dat zo wil.
Behandelend psycholoog Lisbeth roept daarom de hulp in van priester Helen (The Killing’s Sofie Gråbøl) om
antwoorden op de vraag te krijgen wat deze jongen bezielt.
Er gebeurt heel lang heel weinig. Er zijn weinig verhelderende
gesprekken met de jongen, maar alles wat hij zegt zal later zorgvuldig zijn
plaats krijgen als de priester (natuurlijk) tot hem doordringt en het trauma
wordt verklaard. Het is echter allemaal veel te netjes, weinig boeiend en erg
doorzichtig tot en met het einde aan toe.
De titel van de film slaat op het 25e uur. De
film rept over de lynx die 21 uur slaapt, 3 uur jaagt en 1 uur eet. Dat ene uur
is dan het begin van een nieuwe cyclus, het 25e uur waarin
(zogenaamd) van alles kan gebeuren. Een spannend gegeven waarmee niets wordt
gedaan. Het hele gebeuren is eigenlijk vrij banaal. Kijk dan liever naar het
boeiende 25th Hour met
Edward Norton, als we het dan toch over dat tijdstip hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten