Gebaseerd op de aardbeving in Tangshen (China) in 1976 waar maar liefst 240.000 slachtoffers te betreuren waren, neemt deze film een jong gezin als uitgangspunt voor een episch verhaal. Het begint met de allesvernietigende aardbeving die zeer groots, realistisch en indringend in beeld wordt gebracht. Als moeder haar kinderen uit hun flat wil gaan redden, duwt vader haar aan de kant en offert zich op als het gebouw instort. De kinderen liggen bedolven onder een stuk beton en er kan er maar één gered worden. De onmogelijke keuze is aan de moeder.
Als moeder en overgebleven kind een nieuw bestaan opbouwen, komen we er achter dat ook het andere kind het heeft overleeft. Die groeit op bij adoptie ouders, los van haar bloedverwanten, die niet anders weten dan dat ze is omgekomen. Van beide kinderen zien we hoe ze volwassen worden, wat hen bezig houdt, hoe de ramp zijn onuitwisbare indruk op hen en ook hun moeder heeft achtergelaten.
De film begint heel sterk met de aardbeving en de directe gevolgen er van, die hartverscheurend zijn. Als beide kinderen in hun aparte levens worden gevolgd, verslapt de aandacht. De psychische gevolgen van de ramp laten hun sporen zeker wel na, maar dit wordt niet uitgemolken, iedereen gaat er ingetogen mee om, stopt het weg, aanvaard het lot. Dat maakt dat er op dat vlak weinig dramatische wendingen in zitten. Dat zou op zich niet zo erg zijn als dit wordt gecompenseerd op ander vlak, maar daar laat de film het een beetje afweten. Je leeft dus wel mee, maar niet intens. Dat je je verdriet verbergt voor je omgeving is een mooi gegeven, maar als toeschouwer van de film zou je een dieper kijkje in de psyche willen krijgen. Het wordt daarom een lange aanloop naar de onvermijdelijke hereniging van moeder, zoon en dochter. Je bereidt je voor op deze dramatische ontknoping, maar ook die gaat niet geheel als verwacht. Als broer en zus elkaar vinden, springt men in de tijd over het hoogtepunt heen. Op naar de confrontatie met moeder dan. Maar ook hier komt het drama met een omweg. Misschien wel realistischer, maar na de lange zit had deze Europese knaap wat meer vuurwerk verwacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten