Van 1900 tot 1953 was er in Noorwegen een soort heropvoedingskamp voor ‘onaangepaste’ jongeren, gelegen op een eiland. King of Devil’s Island is op dit gegeven gebaseerd.
Je wordt met de boot naar het eiland gebracht. Daar staat een heel groot gebouw. Er zijn geen tralies, maar voor de rest lijkt het wel een gevangenis. Bij aankomst dien je alles in te leveren tot en met je kleren aan toe. Persoonlijke eigendommen zijn niet toegestaan. Je krijgt een nummer waarmee je wordt aangesproken. Je wordt geknipt, gewassen en krijgt standaard blauwe kleding toebedeeld en een klein ledikant op een grote zaal toegewezen. Er bestaat geen verleden meer, geen toekomst; alleen vandaag telt. Discipline staat hoog in het vaandel. Zorg dat je de regels snel door hebt, anders worden die er wel ingeslagen met lijfstraffen. Alles om het lieve, nederige, christelijke jongetje dat ergens in je zit op te poetsen.
Het is het bekende verhaal van de nonconformist, die tegen zijn wil wordt vastgezet en zich aan moet passen. In dit geval gaat het om Erling (C 19), een stevige knaap die er alles aan zal doen om weg te komen van dat eiland. Het doet denken aan Papillon in de gelijknamige film, Bernadette in The Magdalene Sisters, McMurphy in One Flew Over The Cuckoo’s Nest en Carlin in Scum. Het worden helden omdat ze vechten tegen iets dat we nu zien als iets onmenselijks. Daarbij zijn het in de basis mensen met het hart op de goede plek en een gevoel voor rechtvaardigheid. Ze zullen geen dingen doen die daar tegenin gaan. Sterker nog, ze zullen het onrecht aanpakken.
Het ijzige landschap waarin de jongens zware arbeid moeten verrichten, de wrede ‘huisvader’ die er genoegen in schept de jonge jongens te straffen en misbruiken… Het zijn zaken die extra voedingsbodem geven aan Erling in zijn strijd om te ontsnappen en de kijker om met hem (en de zijnen) mee te voelen. Mooie rol ook voor Stellan Skarsgård als de ‘bestuurder’, het hoofd van het instituut, die overtuigd is van het feit dat hij de maatschappij een dienst verleend en in de knoop komt met zijn eigen gevoel van normen en waarden.
Een boeiende film met een wrang einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten