Een redelijk getrouwe kopie met kleine variaties. Zo wilde ik mijn recensie eindigen, na deze te hebben besproken. Maar toen werd mijn interesse pas echt aangewakkerd. Hoe belangrijk zijn die variaties?
Hoe goed is het geheugen van een mens? Vrij slecht. Zeker als het op details aan komt. Dus als ik de grote lijn van Straw Dogs uit 1971 afzet tegen die van 2011 zal er inderdaad niet veel verschil in zitten. Ik ben de proef op de som gaan nemen en heb het origineel er eens bij gepakt. Pas dan blijkt dat de duivel in het detail zit en juist daardoor een wereld van verschil kan maken. Het bracht mij er toe om dan ook geen normale recensie te schrijven. Vooralsnog zal de nieuwe versie niet in de Nederlandse bioscoop worden uitgebracht en liefhebbers van het origineel zullen het verhaal (in grote lijn) wel kennen. Ik ga in op één van de meest spraakmakende scènes van de film: de verkrachting. Let wel, ook dit is ietwat samengevat.
Als haar man uit jagen is met de lokale jongens die zijn ingehuurd om het dak te maken, zit Amy thuis, als er op de deur wordt geklopt. Het is haar jeugdliefde Charlie.
Versie 2011: Ze opent de deur en Charlie zegt “Hello Amy Cakes”. Zij wil de deur weer dicht doen, maar hij zet zijn voet er tussen. Na wat gepraat over de vermoorde kat zegt hij dat hij wil binnen komen. Ze zegt dat dat niet kan en wil de deur weer sluiten. Hij zet zijn voet er tegen en zegt “I’m coming in”. Ze praten weer wat en Amy zegt “I think you should go”. “No you don’t”, antwoordt Charlie. Hij begint haar te benaderen en ze vraagt hem wat hij wil. Hij begint haar te betasten en ze zegt dat ze niet wil en begint te huilen. Hij begint haar tegen haar zin uit te kleden, ze laat duidelijk blijken dat ze dit niet wil in woord en daad maar hij is veel te sterk en gebiedt haar stil te liggen. Hij verkracht haar. Als hij klaar is vraagt hij aan Amy “what’s wrong baby”, als ze hem niet aan wil kijken. Op dat moment zet iemand muziek op. Het is een vriend van Charlie. Amy roept meermaals tegen Charlie dat hij van haar af moet gaan, maar dat doet Charlie pas als zijn vriend dichtbij genoeg is om het van hem over te nemen, waarna ook de vriend Amy verkracht.
Versie 1971: Ze opent de deur, ziet Charlie en ze vraagt of David (haar man) oké is. Charlie antwoordt dat die zich uitstekend vermaakt. Hij vraagt vervolgens “may I come in” en ze antwoordt “alright”. Ze biedt hem een drankje aan. Dan vraagt hij “would you like me to go, I will you know”. Nee, zegt ze, blijf en neem je drankje. Ze vraagt hem wat hij van katten vindt. “I do fancy cats”zegt hij en loopt op haar af. Ze beginnen te zoenen. Amy schrikt toch een beetje en vraagt of hij wil gaan. Nee, zegt hij en hij begint haar verder te zoenen, waarbij ze tegenstribbelt. “Get out” roept ze en ze slaat hem met haar vlakke hand in zijn gezicht. Hij pakt haar stevig vast en slaat haar hard met zijn vuist in haar gezicht. Geschrokken deinst ze achteruit. Ik plaag je, zegt hij, alsjeblieft… Ze slaat hem opnieuw en hij pakt haar aan haar haren en sleept haar naar de bank, waar hij haar opnieuw een vuistslag verkoopt en haar kleren van het lijf scheurt. Ze weert hem af in woord en daad, maar hij dreigt opnieuw met geweld. Ze blijft nee zeggen terwijl hij haar kust en verder uitkleedt. Het is dubieus of hij haar vervolgens echt verkracht omdat ze hem wel degelijk begint te strelen. Het liefdesspel voltrekt zich en hij zegt nog “sorry Amy” terwijl zij hem “hold me” toefluistert. Na enige tijd kijkt Charlie op en ziet de dubbelloop van een geweer op hem gericht. Het is zijn vriend die hem gebaart van Amy af te gaan (die zelf nog niets door heeft). Charlie schudt nee met zijn hoofd, maar de vriend laat zien dat het hem menens is. Charlie gaat langzaam van Amy af en zij ziet wat er staat te gebeuren. Ze schreeuwt het uit en wordt door de vriend verkracht.
Nog een opvallend detail is dat er in de (gehele) nieuwe versie geen blote borst is te zien, i.t.t. tot het origineel.
Het is niet alleen in deze scène dat de verschillen duidelijk en belangrijk zijn. Ik noem bijvoorbeeld de topless scène voor het raam en de confrontatie tussen Charlie en zijn vriend aan het einde van de film. Leg ze maar eens naast elkaar en zoek de verschillen! En dan heb ik het nog niet eens over de acteurs en hun mate van gelaagdheid, of het ontbreken daarvan.
Het is zoals gezegd een wereld van verschil, die zijn weerslag heeft op de gehele film, en dus ook op hoe je de film interpreteert. Het zijn de subtiliteiten die het origineel tot een lekkernij van de slager maken en deze versie tot een aardige worst van de supermarkt. Zoals in het gros van de gevallen blijkt eens te meer het devies: blijf met je tengels van de klassiekers af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten