Black Mirror

(1^e en 2^e seizoen, 3 afleveringen p/s, 45 min, IMDb 8,7)

1984 van George Orwell was het spookbeeld van een dystopie. Vandaag de dag is het niet alleen voor een groot deel werkelijkheid, het wordt door de meeste mensen omarmd. Van hoger hand worden we allemaal in de gaten gehouden, maar we leveren die informatie grotendeels zelf aan in ‘Clouds’, op Facebook, Twitter, Instagram, etc., waar hele levens worden vastgelegd. Black Mirror (geproduceerd door Endemol!) laat zien hoe dit vreselijk mis kan lopen en op welke wijze. De serie houdt ons een zwarte spiegel voor en het is walgelijk om te zien. In de zes afleveringen van nu reeds twee seizoenen krijgen we visies op het heden en de toekomst, waar we zijn en waar we heen zouden kunnen gaan. Dat blijft soms heel dicht bij een mogelijke werkelijkheid en soms gaat het er wat verder vanaf, maar het borduurt altijd voort op wat er technisch mogelijk zou zijn, waarbij het dan eerder de vraag is of we het menselijk gezien zouden aanvaarden. Zijn we dan stille getuigen, of actieve deelnemers? Maakt het wat uit? 

Voor mij is de hedendaagse samenleving eigenlijk al deels een spookbeeld, waar ik dan ook zo min mogelijk mee te maken wil hebben. Ik ben niet actief op sociale media (behalve deze ‘anonieme’ blog), bewaar niets in wolken, heb zelfs geen mobiele telefoon. Aan mijn lijf geen wifi-tracking! Aan de andere kant maak ik gebruik van internet en heb ik een laptop, dus ook ik laat gedragssporen na. Maar ik probeer er in ieder geval bewust mee om te gaan.

Terug naar de serie. Ik geef een korte beschrijving per aflevering.

1. Een hertogin wordt ontvoerd en de premier krijgt een on-inwilligbare eis die hij uit zal moeten voeren wil de jonge dame niet om 16:00 uur worden vermoord. De boodschap gaat ‘global’ via internet en de wereld heeft haar mening klaar en zit voor de TV om alles live te kunnen aanschouwen. Even bizar als angstaanjagend, omdat het op dit moment zou kunnen worden uitgevoerd.
2. Wat als je wereld bijna alleen maar virtueel is en je dagelijkse arbeid bestaat uit fietsen voor punten om gadgets te kopen voor die virtuele omgeving? Een leven in een spelcomputer waar menig jongere waarschijnlijk nog voor zou gaan ook.
3. De Google Glass als een soort van implant, die alles vastlegt wat je ziet. Ieders leven is dus per seconde terug te kijken, als herbeleving, om beter te analyseren, maar ook om elkaar op fouten te betrappen, achter waarheden te komen die verborgen leken. ‘Everything you see can be held against you’!
4. Na de dood voortleven via een computerprogramma dat van alles wat je ooit online hebt gedeeld jouw ‘after life personality’ creëert, waarmee je geliefde dan kan praten alsof je nog leeft. Een soort Her, maar dan van een overledene, waarbij het nog verder gaat richting Real Humans.
5. Wakker worden in een huis, niet weten wie of waar je bent. Eenmaal buiten word je door iedereen met mobieltjes gefilmd en zitten gemaskerde mensen je achterna om je te doden. Deze aflevering doet in eerste instantie denken aan The Signal, maar kent een nog veel zuurdere ontknoping.
6. TV-geilheid via een geanimeerde bully die op zeer populistische wijze aan het schoppen is tegen politici. Een soort doorgevoerde variant op Pownews. Maar welke kant van het verhaal is eigenlijk het ergst? De leugens van een nette politicus of de waarheid van platte bully. Eerlijkheid spreekt de mensen aan boven valse beloftes, ook al staat er niets tegenover.

Black Mirror is ontluisterend, bizar, tragisch en hoogst origineel.

(ps. Grappig dat in elke van de eerste drie afleveringen een acteur uit Downton Abbey zit)