(1e seizoen, 13 afleveringen, 60 min, IMDb 8,6)
Piper Chapman neemt een heerlijke warme douche in haar
vertrouwde appartement. Maar dat blijkt een herinnering aan betere tijden, want
ze staat klaar om de kale douche van de gevangenis binnen te gaan. Ze zit
namelijk een straf uit van 15 maanden omdat ze haar (lesbische) vriendin heeft
geholpen met het verschepen van drugsgelden. Per aflevering krijgen we meer
informatie over haar huidige situatie in het gevang, haar verleden en krijgen
we ook meer te zien van het verleden van één van de medegevangenen en zelfs
achtergrondverhalen bij de bewakers. De zeer uiteenlopende en aparte delinquenten
die rondlopen hebben allemaal een aangrijpende geschiedenis. De Russische kok Galina
'Red' Reznikov, de godsdienstwaanzinnige Tiffany 'Pennsatucky' Doggett, obsessieve
Suzanne 'Crazy Eyes' Warren, de latinos, Piper’s ex geliefde Alex Vause, de
verlopen yoga lerares Yoga Jones, etc. Daarnaast zijn er de bewakers. Van de op
macht en seks beluste George ‘pornosnor’ Mendez tot nieuwkomer Susan Fischer
die nog een onbeschreven blad is. Dan is er nog de link met de buitenwereld,
Piper’s vriend Larry en haar familie, die op hun eigen wijze met de feiten om
proberen te gaan.
In de nor zijn er aparte regels, voor niets gaat de zon op
en zelfs die zie je alleen op gezette tijden. Ruilhandel, connecties, kanalen,
aanpassen, geen privileges, geen privacy, poepen zonder deur, seksuele driften,
mensonterende handelingen.
Piper is naïef, een schichtig vogeltje als ze binnen komt.
Misschien daardoor en omdat ze bovenmatig intelligent is weet ze zich redelijk
stand te houden. Maar misschien nog het meest omdat ze het goed bedoelt
allemaal. Ze merkt echter dat haar wereldje heel klein wordt, alsof ze in een vissenkom
leeft en ze staat dagelijks stil bij de ellende van de situatie, zoals uit deze
conversatie blijkt waar een medegevangene haar vraagt hoe het met haar mentale
gezondheid is gesteld. “I can’t
shake the feeling that at the end of the day I’ll be able to go home. And like
in the morning, when I wake up, there are these few seconds before I realize
where I am. And then I do realize and I can’t breathe and I wanna cry and throw
shit and kill myself. When does that end?” “I’ll let you know” is het
antwoord. Dat ook Piper haar grenzen leert kennen wordt duidelijk in de schokkende
finale van dit eerste seizoen, waarin zelfs het kleinste foutje grote gevolgen kan
hebben.
Een zeer interessant, boeiend, aangrijpend en vermakelijk
kijkje in een gevangenis zoals ik dat nog niet eerder heb gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten