(3e seizoen, 3 afleveringen, 90 min, IMDb 9,3)
Is ie dood? Nee, natuurlijk niet. Seizoen drie met drie
films van anderhalf uur.
The Empty Hearse
Na twee jaar maakt Sherlock zijn rentree voor de ogen van
zijn beste vriend Watson op een totaal ongepaste wijze natuurlijk. Het duurt dus
ook even voordat de twee weer met elkaar aan de slag gaan. Watson doet zijn
(saaie) werk als huisarts en Sherlock pakt zijn werk als speurneus weer op.
Toch gaan ze elkaar missen en de dreiging van een terroristische aanslag in
Londen brengt ze weer samen.
Sherlock is weer even onuitstaanbaar als briljant in zijn gedrag,
observaties en deducties en er worden heerlijke mindgames gespeeld. Er zijn
fantastische gevisualiseerde theorieën van Sherlocks fans over hoe hij aan de
dood is ontsnapt (einde serie 2) die door deze aflevering heen zijn gevlochten.
Enige minpuntje is dat de oplossing van de dreiging aan het einde wat
simplistisch is.
The Sign Of Three
Dit keer staat het huwelijk van John Watson en Mary Morstan
centraal. Sherlock, onze ‘high functioning sociopath’, is de getuige van John,
neemt dit heel serieus, maar wel op geheel eigen wijze. In een briljante speech
vertelt hij over diverse opmerkelijke zaken uit het verleden. Grappig, maar het
lijkt een soort rommelige quilt-deken, bestaande uit verschillende lapjes die bijeen
worden gehouden door de stof waaraan ze vast zitten (de bruiloft). Wat een
beetje onbevredigend lijkt te gaan worden munt uit in een subliem uitgedachte
aflevering waarin niet de bruiloft, maar Sherlock de stof is die alle delen bij
elkaar brengt en oplost.
His Last Vow
Weer een totaal andere insteek voor deze aflevering wat op
zich al zo voor de serie spreekt. Krantenmagnaat Magnussen heeft een enorme
kluis aan kennis die hij gebruikt om mensen te chanteren en zijn macht te
vergroten. Via een variant op de Google Glass weet hij die
informatie te allen tijde visueel beschikbaar te hebben en kan hij elke aanval
pareren c.q. elke bezwarende informatie inzetten. Sherlock en Watson gaan de
strijd aan met deze man, hoewel het een probleem is dat hij banden heeft met
Sherlock’s broer Mycroft. Sherlock zelf heeft ondertussen een vriendin (de
getuige van Mary op diens bruiloft) en moet in tijden van hoge nood dringend
gebruik maken van zijn eigen gedachtenpaleis (een plekje in zijn hoofd van
waaruit hij bij alle informatie kan die hij ooit in zijn hersenen heeft
opgeslagen). Niets is wat het lijkt en zowel de kijker als Sherlock worden bij
de neus genomen dit keer. Alleen maakt die laatste een razendsnelle inhaalslag
waarbij hij uiteindelijk iedereen voorbij gaat. “That’s the thing with
Sherlock, always the unexpected”. Deze laatste aflevering weet dan ook nog eens
de losse eindjes uit de vorige afleveringen aan elkaar te binden.
Dit blijft een zeer enerverende, intelligente, fascinerende
en aparte serie, van waaruit ondertussen de twee hoofdpersonen een grote
internationale carrière tegemoet zijn getreden (Benedict Cumberbatch in o.a. The Hobbit en Star Trek: Into Darkness; Martin Freeman is en in The Hobbit).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten