Infiltrant

1986. Onze eerste woning was aan de Admiraal de Ruijterweg in Amsterdam. Drie hoog, mooie etage, erg duur. We moesten maandelijks fl. 825,00 cash afdragen aan de pandjesbaas die onder ons woonde. We hebben onze zolder verhuurd aan een student om wat speling te hebben. Daar vingen we fl. 200,00 voor. Geen ideale situatie, dus op zoek naar iets betaalbaarders en dat vonden we een jaar later via een officiële makelaar een paar honderd meter verderop, dezelfde Admiraal de Ruijterweg, ditmaal de eerste verdieping. Het scheelde meer dan de helft, want we waren slechts fl. 405,73 kwijt. Geen luxe badkamer, maar een kleine douche, veel opknapwerk, qua ruimte op zich niet veel minder dan de vorige woning en een hele grote zolder die we niet hoefden te verhuren. We hebben er zeven jaar gewoond. Dagelijkse boodschappen deden we in de buurt. Bij de groenteboer in de Reinaert de Vosstraat, de slager met heerlijke Filet Américain op de Bos en Lommerweg en de bakker op de hoek. En als we geen zin hadden om te koken liepen we naar de snackbar op de Rijpgracht.

In die tijd woonden er ook al Marokkanen in deze buurt, maar in de loop der jaren is dat aantal erg toegenomen. Het heeft het straatbeeld veranderd, want op veel winkels pronken nu niet Westerse namen. De snackbar op de Rijpgracht, die eerst een andere naam droeg en daarna een tijdje ‘Dies Re’ heette, heet nu toch gewoon ‘Desiree’. Het is deze snackbar waarop undercover agent Samir (Nasrdin Dchar) uitzicht heeft vanuit zijn (nep)makelaarskantoor. Nadat hij op non-actief is gezet wegens te hard ingrijpen is hij door hogerhand benaderd om te infiltreren in een groep Marokkaanse criminelen die in de Bos en Lommerbuurt actief is. Het duurt niet lang voordat het eerste contact wordt gelegd, maar het winnen van vertrouwen is iets dat niet vanzelf gaat. Toch lukt het Samir op vindingrijke wijze onderdeel te worden van de bende, die in de softdrugs handel zit en via hem aan een goed pand komt om er wiet te telen. Met aanhoudingen in het verschiet komt Samir in gewetensnood, omdat vriendschap en familie in zijn nieuwe omgeving boven alles gaan. Een ervaring die hij zijn leven lang heeft moeten ontberen.

Infiltrant is een geslaagde film. Dat is deels te danken aan het feit dat het simpel wordt gehouden. Geen poespas, gewoon een interessant verhaal vertellen op chronologische wijze. De basis van dit verhaal wordt daarbij goed onderbouwd. Samir is de zoon van een Nederlandse vrouw en een Marokkaanse man. Met haar is moeizaam contact, met hem geen. Hij is erg intelligent, het beste jongetje van de klas, maar een eenzame wolf en daardoor onaangepast en geen kandidaat voor promotie. Het werk als infiltrant lijkt daarom op zijn lijf geschreven, ware het niet dat hij in conflict komt met zijn loyaliteit. Dat er van de kant van de politie eerder tegenwerking dan steun is daar debet aan. De film komt zeer realistisch over en er zijn geen dingen waar je je aan ergert, zoals vergezochte acties of overdreven personages. Regisseur/schrijver Shariff Korver houdt goed focus, de acteurs strak, maar vergeet niet dat het ook spannend moet zijn. Door de verhaallijn naar België en zelfs Marokko te laten leiden krijgt de film een internationaal cachet en stijgt het boven de buurt, de stad en ons land uit.