The East

“Op naar The East!”, schreef ik in mijn recensie van Sound Of My Voice, in oktober 2013! Het is nu meer dan een jaar later en er zijn heel wat films tussendoor gekomen, zodat ik The East eigenlijk weer een beetje was vergeten. Uit de stapels films die ik nog wil zien wordt de keuze soms bepaald door een ingeving, een gemoedstoestand. Na het zien van I Origins enkele dagen geleden werd ik met mijn neus op Brit Marling gedrukt en ik moest denken aan wat een intrigerend persoon zij is. “Brit Marling graduated from Georgetown University, with a bachelor's in economics, and was offered a job with Goldman Sachs, which she turned down in favour of a career as an artist. She moved to Los Angeles to act and, after spending a couple of years exploring the movie industry and being offered roles as "the cute blonde in horror movies", she taught herself to write, reasoning that the best way to get decent parts was to write them, herself. She worked on two movies, simultaneously - one in the mornings, one in the afternoons - and eventually both Another Earth (2011) and Sound of My Voice (2011) premiered at the Sundance Film Festival in 2011.” (IMDb). The East heeft zij net als Sound Of My Voice geschreven met regisseur/schrijver Zal Batmanglij. Een rol die dus op haar lijf is geschreven.

Hiller Brood is de beste privé inlichtingendienst ter wereld en houdt zich bezig met anti zakelijk terrorisme. Er is een eco-terroristische groepering genaamd The East bezig met acties en een bedrijf huurt de diensten van Hiller Brood in om na te laten gaan of ze een doelwit is. Geheim agent Sarah (Brit Marling) wordt ingezet als infiltrant om het gevaar vast te stellen en eventueel in te grijpen waar nodig. Ze komt in een kleine groep mensen terecht die drie acties in voorbereiding hebben, waarin ze foute bedrijven (denk aan het dumpen van chemisch afval) een koekje van eigen deeg willen geven. Ze kweekt vertrouwen binnen de groep die een zachte met een harde kant combineert. Zacht naar elkaar toe, bijna als een hippie commune, maar keihard als het gaat om de idealistische acties. Het onderdeel worden van de groep gaat niet zonder consequenties, want Sarah raakt gehecht aan de mensen, begint na te denken over hun motieven alsook de motieven van Hiller Brood. Er zijn zoveel facetten die haar blikveld vertroebelen dat de vraag is of ze moet c.q. wil ingrijpen als het zover is.

Van veel dingen weten we dat het gebeurt, en dat dat niet goed is. Maar meestal kiezen we er voor om onze kop in het zand te steken. The East drukt ons weer eens met de neus op de feiten, op een spannende en verantwoorde manier. Zo kan je boodschap heel goed zijn, maar hoe ga je dit uitdragen? De activisten van The East denken dat het tijd is om dit op extreme wijze te doen, een oog voor een oog, en op die manier de verantwoordelijke topmensen aan te pakken, meteen een heftige boodschap achterlatend. Hiller Brood is een bedrijf dat inspringt op een behoefte, dit op haast militaire wijze tegemoet treedt, maar zich alleen laat leiden door geld en niet stil staat bij de ethische kant van de zaak. De film laat op overtuigende wijze zien wat de invloed van de omgeving op iemand is, wat de consequenties van acties zijn en dat er altijd persoonlijke belangen meespelen. Het morele besef dat ontwaakt in Sarah doet me denken een tekstregel van David Sylvian uit Backwaters: “There are always other possibilities”.

Brit Marling is op haar manier activiste. Ze zet mensen aan het denken via (haar) films. Ik was, ben en blijf fan.