Eefje de Visser

Paradiso Amsterdam, 12 februari 2012

“Who the fuck is Eefje Visser”, antwoordt Younes van The Hickey Underworld, als iemand uit het publiek tijdens hun concert eerder deze avond keihard haar naam (zonder ‘de’) scandeert. “Ze speelt in de zaal hiernaast”, legt de schreeuwlelijk uit. Komt dat even goed uit…

In vroeger tijden ging ik naar platenwinkels en zocht ik daar wat cd’s uit die mijn interesse hadden gewekt bij het lezen van recensies van muziekbladen. Sommige cd’s kocht ik direct, die band kende ik al, of ik wist zeker dat het goed zat. Andere wilde toch wel eerst even doorprikken, beluisteren, voordat ik er mijn zuurverdiende geld aan spendeerde. Op een gegeven moment kwamen er bronnen bij van waaruit je goede ideeën op kon doen, zoals MTV. Ik zat altijd klaar als er weer een aflevering van Alternative Nation kwam. Mijn vriend in Zweden stuurde zelfs nog een tijdje de uitzendingen naar me toe, toen het in Nederland niet werd uitgezonden en in Zweden dus nog wel. Tegenwoordig kun je alles via de computer regelen. Zowel het beluisteren als kopen. Je hoeft je huis niet meer uit. De meeste informatie en aankopen komen dan ook via dat kanaal binnen. Heel soms loop ik via de tv nog wel eens tegen een verrassing aan. Zoals Eefje.

Ik had haar naam al eerder gezien en heb toen zelfs haar muziek beluisterd. Maar dat is kennelijk niet echt binnen gekomen. In oktober van vorig jaar zag ik haar voor het eerst op tv bij DWDD, waar ze op zeer overtuigende wijze haar interpretatie gaf van het nummer Call Me van Blondie voor de zogenaamde DWDD Recordings. De tweede keer dat ik haar zag was nog niet zo lang geleden. Toen  werd er op de tv ruim aandacht geschonken aan het Noorderslag Festival dat medio januari plaats vond in Groningen. Na een interview met Eefje hoorde en zag ik de uitvoering van het nummer Hartslag. Toen was ik om. Wat een aparte zanglijnen en woordritme. Wat een fijne instrumentatie van de band om haar heen.

CD ondertussen beluisterd, en hoewel niet alle songs me helemaal overtuigen zit het met het merendeel meer dan goed. Zeker de melancholieke kant spreekt me aan, maar ook haar woordkeuze, de manier waarop ze die woorden indeelt in het nummer, dat je het gevoel het krijgt dat het niet loopt, terwijl het dat wel doet, als je goed luistert. Kortom, het klinkt net even anders en zelfs het Nederlands staat me niet tegen, wat het doorgaans wel doet. Ik bedenk me dat ik dit wel eens live wil meemaken en check haar site om te zien of ze in de buurt komt spelen. Paradiso. Heb je zin om mee te gaan, vraag ik aan mijn vrouw, nadat ik haar Hartslag heb laten horen. Heb je dan niet al een concert die dag? Ze heeft gelijk. The Hickey Underworld speelt dan ook in Paradiso. Maar het geluk is met mij, want deze band speelt vroeg en Eefje wat later, waardoor ik na het gebeuk van de Belgen samen met mijn  dochter een nog best goede plek op het eerste balkon heb in de net niet helemaal uitverkochte zaal.

Hoewel het concert al even bezig is komen er nog genoeg mooie nummers voorbij, van het volle leven van De Stad naar het intieme Verdriet, waarbij opvalt dat je echt een speld kan horen vallen, zo muisstil is het publiek. De verfijnde klanken en bittere tekst komen mooi over, hoewel (door de plek waar ik sta) niet altijd alles even woordelijk verstaanbaar is tijdens het optreden. Eefje werkt naar een hoogtepunt toe. Een hoogtepunt omdat ze veel van haar beste songs tot het laatst bewaard. Dus het is intens genieten van het meeslepende  Genoeg en natuurlijk Hartslag, waarbij ze weer haar pols vast houdt om de hare te voelen. 

Als toegift krijgen we nog de uitgeklede versie van Call Me te horen en het prachtige Schotland, met uitgekiende spaarzame begeleiding. Een nummer dat in mijn oren detoneert met de rest van de cd en nu als afsluiter van het concert wordt ingezet is Afdwaalt, wat ons doet afdalen naar de begane grond alwaar een doos op de merchandise balie staat. Eefje liet ons weten dat je daar je gegevens in achter kunt laten, dat er dan een winnaar wordt getrokken die in de zomer wordt bezocht voor een privé concert in de tuin (of zo). Dat lijkt me heel gaaf, alleen je moet je toegangsbewijs in de doos doen en die heb ik niet. Ik zal haar niet met een Hickey Underworld  kaartje lastig vallen en we stappen de voormalige kerk uit, de ijskou in, de stoep op waar je op kunt schaatsen vanavond.  

Ps. Ook al ben ik geen winnaar: mocht je op een zonnige dag met een gitaar onder je arm eens in de buurt zijn van Purmerend, dan ben je van harte welkom in onze tuin, Eefje.