Alma is vijftien jaar en woont in het gehucht Skoddeheimen
in Noorwegen. Ze is verveeld door de eindeloze bergen, de lege wegen, het feit
dat er niets gebeurd in haar leven terwijl de hormonen door haar lijf gieren.
Haar seksuele maar ook romantische fantasieën slaan op hol en de enige actie
komt van haar rechterhand. Samen met vriendinnen drinkt ze stiekem bier in het
lege bushokje dat zijn echte nut waarschijnlijk slechts twee keer per dag kan
vervullen. Zelfs op de sporadische feestjes gebeurt weinig, tot de jongen waar
ze een oogje op heeft een rare actie doet en juist Alma door dit voorval een outcast wordt, waardoor haar isolement alleen
nog maar wordt vergroot en ze steeds meer opstandig puberaal gedrag gaat
vertonen. Een vlucht lijkt de enige uitweg.
Het is een lieve, kleine, niet al te bijzondere film over
tieners en hun emoties, waarvan ze nog niet precies weten wat ze er mee aan
moeten. Het bekende proces van vallen en opstaan, maar vooral niet zwaarmoedig.
Een sympathieke film dus, maar wel eentje die te lang in
dezelfde groef blijft hangen. Het doet denken aan een simplistische, wat
plattere versie van het veel meer zeggende Fucking
Åmål.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten