Gisteren deze film gezien. Meteen viel me op dat er links zitten
tussen de verschillende acteurs, regisseur… Zo speelt Ti West een rol (die van
filmmaker!), terwijl hij zelf diverse horror films heeft geregisseerd/geschreven
(The
House Of The Devil, V/H/S, The
ABS’s Of Death). Ti kent acteur Joe Swanberg dan weer van Second Honeymoon, het door hem geregisseerde
segment uit V/H/S, kent Joe collega
A.J. Bowen dan weer van het beklemmende A
Horrible Way To Die en komen de zaken uiteindelijk samen bij de
regisseur van You’re Next, Adam Wingard,
die een vinger in de pap had bij alle hiervoor genoemde films. Zie ik echter
vandaag in het Canadese Rue Morgue magazine als ik deze snel doorblader dat bij
een artikel over You’re Next een heel
schema zit waarbij de connecties tussen alle betrokkenen onder het kopje ‘The
Pack’ zijn gerangschikt. Dus voor een volledige stamboom moet je dat blad er
bij nemen en dan kun je meteen een groot artikel lezen over Frankenstein’s
Army en Richard Raaphorst!
Terug naar de film. Die begint met het bekende werk. Een
woning, gemaskerde belagers en twee moorden om de toon te zetten. Een soort van
proloog. Heb ik uw attentie? Ja hoor… Vervolgens worden er diverse karakters
geïntroduceerd. Vader en moeder, die zoveel jaar getrouwd zijn en dat gaan
vieren in hun mooie maar erg afgelegen (natuurlijk) woning met hun kroost
bestaande uit drie zonen en een dochter, die allemaal hun ‘better half’
meenemen. Ik tel dus tien kleine biggetjes. Als kijker weet je meer dan de
personages. Je weet dat deze nietsvermoedende mensen ten prooi zullen vallen
aan die belagers. Een element van dreiging die bij de kijker alvast de spanning
opbouwt. Maar voordat het zover is, merk je dat dit niet zo maar een doorsnee slasher
gaat worden. Daarvoor wordt er te veel tijd besteed aan de diverse karakters en
hun niet altijd even vriendelijke houding ten opzichte van elkaar. Zoals dat in
wel meer families gaat: we doen het omdat het hoort, maar ondertussen ergeren sommige
mensen zich kapot aan elkaar. Die ergernissen dreigen te gaan ontsporen bij het
gezamenlijke diner, maar krijgen de kans niet als het noodlot toeslaat en de
eerste dode valt. De naast het tweede slachtoffer in bloed geschreven tekst “you’re
next” doet vermoeden dat de moordenaars alle biggetjes af zullen gaan. Maar één
biggetje geeft zich niet zomaar gewonnen…
Hier doe je het dan weer voor. Al die slechte
(slasher-)films kijken om dan heel af en toe toch nog een goede te vinden. De
film doet namelijk heel veel goed, ook al is niet alles even voor de hand
liggend, voor wat betreft de handelingen ten aanzien van het probleem dat zich
aandient. De film is vrij bruut, zonder dit uit te buiten in over te top
splatter. De toon is serieus, wat zeg ik, beklemmend en angstaanjagend en
hoewel de clou wat vergezocht is (en verder niet wordt onderbouwd), neem je dat
voor lief, omdat je totaal meegaat met dat ene biggetje dat zoveel mogelijk
nuchter en praktisch probeert te handelen, om anderen en zichzelf te kunnen
redden. Een aldus geslaagde variant op het zo bekende thema.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten