“911, what’s your emergency...”
Zo nemen de medewerkers van het noodnummer in Amerika de
hele dag de telefoon op, waarna ze proberen vast te stellen wat het probleem is
en welke oplossing daar bij hoort. Vaak komt de politie, brandweer of
ambulancedienst dan in actie en de medewerker van het alarmnummer moet degene
in nood zo goed mogelijk bij staan tot de hulptroepen zijn gearriveerd. Van dit
proces krijg je een goed beeld in The
Call waar Jordan Turner (Halle Berry) op een dag een telefoontje krijgt van
een meisje in nood, dat in doodsangst verkeert omdat er een insluiper in het
huis is. De situatie loopt niet goed af en Jordan blijft achter met een
schuldgevoel en wat flesjes pillen om haar daar weer vanaf te brengen achter.
Eén van de meest lastige dingen is om niet emotioneel
betrokken te raken bij de situatie. Een ander probleem is dat je vaak nooit te
weten komt hoe het is afgelopen met de zaak die je behandelde. Op het moment
dat de hulpdiensten arriveren ben je overbodig geworden en wordt de telefoon
neergelegd. Het zijn deze twee dingen die ten grondslag liggen aan de zaak
waarin Jordan zes maanden later wordt betrokken. Ze wordt geconfronteerd met een
situatie die lijkt op die van een half jaar eerder en dit keer zet ze alles op
alles om het goed af te laten lopen.
De film kent een wat onhandige en hysterische moordenaar,
maar weet het aardig onvoorspelbaar te houden, waarbij ieder (moordenaar,
politie, alarmcentralemedewerker) goed in zijn rol blijft en de spanning zeker
te snijden is. Helaas kun je op je vingers na tellen dat Jordan de held van het
verhaal moet worden, wat de geloofwaardigheid naar het einde toe ondermijnt,
als ze uit haar rol stapt. Spannend blijft het echter wel en de benauwd
gefilmde engheid van de moordenaar (vooral in de scènes met zijn slachtoffer)
doet er nog een lekker schepje bovenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten