Wer

Tijdens hun vakantie in Frankrijk wordt een stel met hun zoontje op beestachtige wijze aangevallen. Alleen de vrouw overleeft, hoewel ze zwaar verminkt is. Ze heeft het over een behaarde man die dit heeft gedaan. Er volgt een jacht op deze man en al snel weet de politie een verdachte te arresteren. Advocate Kate Moore wil met twee specialisten aantonen dat de opgesloten man dit niet gedaan kan hebben. Gaat het om een aanval door een beest, of een beestachtige moord?

Op nerveuze manier gefilmd met handheld camera zien we het verloop van het onderzoek dat uit lijkt te wijzen dat de man in kwestie ziek is, een conditie (Porfyrie) heeft waardoor hij niet in staat zou zijn geweest om de gruwelijke aanval te hebben gedaan. Als de proef op de som wordt genomen middels een test om uit te wijzen dat hij de ziekte heeft gaat het mis.

Wer pakt het gegeven op realistische wijze aan. Een delict, arrestatie, politie, advocaat, onderzoek. Als kijker ben je natuurlijk al veel verder dan de personen in de film. Achter de titel van de film plak je wolf en klaar is Kees. Dit maakt op zich niet zoveel uit, want het verhaal wordt op boeiende wijze verteld en zit door de realistische benadering subtieler in elkaar dan je op grond van de titel zou verwachten. Het is dan jammer dat zodra het mis gaat de realiteit net iets te veel wordt losgelaten en het geheel alsnog te bovennatuurlijk wordt om realistisch te houden. Dan gaan er meer dingen opvallen, zoals het feit dat het onzin is dat een advocate mee gaat in het heetst van de politiestrijd. Of dat er wel erg veel (drie) momenten zijn waarin een schrikeffect wordt veroorzaakt door een dier dat plotseling in beeld komt en dus loos alarm blijkt. Wel goed zijn de schaars toegepaste momenten van gore (zoals de lijkschouwing en een akelig oog-snij-moment) die daardoor zeer effectief zijn.

Een goede poging om het (folkloristische) idee van maanziekte op serieuze wijze te benaderen, waarbij nog meer zelfbeheersing in de uitvoering de film veel goed had kunnen doen.