Dit derde deel is echt een (korte) film, die ze dan op
vreemde wijze het aroma van echtheid mee willen geven door een Amerikaanse
wetenschapper een introductie, een nawoord en tussendoor nog volkomen overbodig
een samenvatting te laten geven van wat we net hebben gezien. Volkomen
misplaatst dus.
Het verhaal zelf gaat over een sukkel op kantoor genaamd
Hideshi, die telkens de wind van voren krijgt van zijn baas en de kut-klussen doorgeschoven
krijgt van zijn collega’s. Hideshi ziet het even niet meer zitten, meldt zich
ziek en gaat thuis (de clown uit-)hangen. Hij verveelt zich al gauw en begint
zich uit verveling (of wanhoop?) in zijn pols te snijden. Hij voelt echter geen
pijn, waarna hij zich gaat botvieren op zijn eigen lijf. Het krijgt iets
grappigs omdat, wat hij ook probeert, hij niet dood gaat. Dan maar een collega
in de maling nemen. Hij laat hem langs komen en jaagt hem de stuipen op het
lijf door zichzelf voor diens neus open te snijden (hij werpt hem o.a. – daar heb
je ze weer - zijn ingewanden toe). De smerige effecten worden echter grappige
idioterie, hoewel de manier waarop hij zijn ingewanden uit zijn lijf trekt nog
best aardig is gedaan (voor die tijd). Het is bijna slapstick, hoewel deze
flauwe Japanse humor niet aan mij is besteed. Ik moet denken aan Lloyd Kaufman
met zijn Tromafilms, waar ik ook niet van hou.
Het is duidelijk dat de serie een andere weg in is geslagen
met dit deel. Een weg die mij niet aanstaat waardoor ik het het minste deel tot
nu toe vind. Maar het kan nog veel erger, zo blijkt in het volgende deel uit de
cyclus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten