Huurmoordenaar Somosa krijgt een goed betaalde, maar wat
vreemde opdracht. Hij moet een stel afmaken dat in een hotel verblijft met als
voorwaarden: ‘smash their skulls in and extract the brain’ en ‘open their
stomach and remove the guts’. De opdrachtgever wil van afstand alles zien en
dus zet Somosa een soort live feed Google Glass op, wat meteen ook het
gezichtspunt van de kijker is. De opdracht is echter niet zo kosher als hij
dacht en de jager wordt het wild. Hoe dan ook, bloody mayhem ensues.
Na Adam
Chaplin en Taeter City (die
ik nog niet heb gezien) nu de derde film van de Italiaanse splatter fanaat Giulio
De Santi. Hotel Inferno is een pure
first person video game vertaald naar het grote scherm. De actie beperkt zich
grotendeels tot een hotel vol monsterlijke debielen die de hoofdpersoon
belagen. Met een arsenaal aan hier en daar voor de hand liggende wapens slaat
Somosa zich een weg naar de vrijheid, ondertussen het geheim achter de opdrachtgever
en zijn missie ontrafelend. Het bloed vloeit dus rijkelijk en de fragiliteit
van het menselijk lichaam wordt getoond door het op mega splatter wijze te
vernielen met knuppel, mes, shotgun, ijzeren staaf, wc bril, pistool, vuisten,
kettingzaag of granaat. Zelfs de mateloos slechte stemmen doen denken aan de
ingesproken teksten die je hoort in games van dit kaliber.
Hoewel de kick van een game het zelf spelen ervan is, waarbij
jouw actie bepaalt wat er gebeurt (op leven en dood), weet De Santi de ‘POV’
wel heel goed neer te zetten, is het peil van gore hoog en zijn de effecten van
heerlijk lachwekkend tot goed geslaagd te noemen. Het simplisme spreekt dit
keer in het voordeel, hoewel er af en toe wat langdradige stukken zijn, waarin
de opdrachtgever een beetje te veel praat. Niet interessant, hakken met die
hap!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten