(2e seizoen, 6 afleveringen, 56 min, IMDb 8,0)
Na het veelbelovende
eerste seizoen nu dan het vervolg, waarin de ‘second uprising of the undead’
centraal staat. De mensen die terug gekeerd zijn tijdens de eerste herrijzenis,
politiek correct P(artially) D(eceased) S(yndrome) sufferers genoemd, in de
volksmond beter bekend als ‘rotters’ proberen al weer een tijd hun leven op te
pakken door dagelijks hun Neurotrityline in te spuiten waardoor ze normaal
kunnen functioneren. Maar ze worden niet overal en door iedereen geaccepteerd.
Sommigen van hen passen zich volgens het tekstboek aan met medicijnen en
make-up en al, werken mee aan de wederopbouw en proberen volwaardige burgers te
worden. Anderen nemen alleen het medicijn maar zien er uit als zombies. Weer
anderen willen niets weten van die ‘pulse beating scum’ en gaan soms zelfs zo
ver om ‘blue oblivion pills’ te nemen die hen direct terug veranderen in de
bloeddorstige zombies die ze eigenlijk zijn. Aangespoord door iemand die zich
de ‘Undead Prophet’ noemt sluiten velen zich aan bij het U(ndead) L(iberation)
A(rmy) en bereiden ze zich voor op die tweede herrijzenis.
De grote thema’s krijgen een persoonlijk gezicht door de
goede vertolkingen van de verschillende personages. We zien een hoop oude
bekenden terug, zoals hoofdpersoon Kieran, zijn zus Jem, de heerlijk
eigenzinnige en grappige Amy… Maar er zijn ook nieuwe gezichten, zoals die van
de politieke leider Maxine Martin, die het liefste alle PDS lijders wil
uitroeien en Simon Monroe, die strijdt voor de rechten van de ondoden.
Op subtiele wijze heeft de serie aandacht voor problemen als
hoe om te gaan met dood gewaanden die opeens terugkeren naar een thuis situatie
die ondertussen flink is veranderd. Wat maakt een mens eigenlijk tot mens? Is
een PDS-er nog een mens? Verdiend een zombie het als mens behandeld te worden? Daarnaast
zijn er mooie vondsten als een reisgids met PDS-vriendelijke plekken om te
verblijven en een PDS bordeel.
In The Flesh geeft
op interessante wijze het probleem van vreemdelingen en integratie weer. Hoe
dit mis kan gaan en hoe bij beide kanten extremistische tendensen kunnen
ontstaan. Welke kant kies je? Moet je kiezen?
Dit tweede seizoen is boeiend genoeg om niet af te haken en
net als in het eerste seizoen zit het venijn hem in de staart, waarbij de deur
naar het derde seizoen wagenwijd open staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten