vrijdag 21 september 2012

Japandroids - Paradiso (bovenzaal) Amsterdam, 18 september 2012



Je zou kunnen denken dat Darth Vader het podium op zal komen. Maar dat lijkt me stug hier, in het kleine bovenzaaltje van Paradiso. Toch betreedt David Prowse samen met Brian King het podium om een uur of acht. Maar het is een andere David die plaats neemt achter de drumkit en dezelfde naam blijkt te hebben als de acteur die de duistere zijde koos in een saga ‘a long time ago in a galaxy far, far away…’. “We hebben maar een uur de tijd”, zegt Brian die zijn gitaar heeft omgehangen, “dus ik ga niet veel meer zeggen”. Hij vervolgt: “you know the expression when you put your hand on a hot pot, a second feels like an hour, and when you put your hand on a hot woman, an hour feels like a second? We are that hot woman!”.

Vervolgens stampen de twee uit Vancouver, British Columbia afkomstige garage rockers dat uur vol met dampende, zwetende, vuige, no-nonsense tracks van hun EP’s en CD’s, waarvan de laatste genaamd Celebration Rock pas is verschenen. Hun ‘do it yourself’ aanpak heeft ze toch geen windeieren gelegd. Ook hier doen ze alles zelf. Zoals tijdens Heart Sweats even de vloer dweilen omdat er een flesje water is omgevallen. “There’s no use crying over spilled drinks”, grapt Brian.

Het uur wordt in ieder geval goed benut, met oude en nieuwe nummers, van Young Hearts Spark Fire  tot For The Love Of Ivy (met AC/DC riffjes!). Ze lopen zelfs in op schema en kunnen een ‘rustig’ nummer inlassen, waarop Brian het boegeroep (met een knipoog) van het publiek weet te sussen door te beloven dat ze met wat snelle nummers af zullen sluiten.

Natuurlijk had het langer kunnen duren, maar eigenlijk is het wel goed zo. Het hoort wel bij dit soort muziek om er binnen een uur klaar mee te zijn. Als de laatste noot heeft geklonken, is het voor het publiek ook echt klaar, terwijl de harde wekelijkheid van die ‘doe het zelf’ mentaliteit Brian en David weer op de rug tikt, waarna ze doordrenkt van het zweet hun eigen spullen weer op moeten ruimen. Petje af jongens, en als ik inderdaad ooit in Vancouver ben, maak ik gebruik van jullie uitnodiging om langs te komen en verder te rocken!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten