Als je enkele jaren geleden tijdens Koninginnedag op het
Gelderlandplein rondstruinde, zag je ze nog volop liggen. Videobanden. Maar
aangezien er heel veel Japanners staan, waren dit videobanden met Japanse
afbeeldingen en teksten. Geen koopvideo’s, zoals ik er uit op leek te maken,
maar zelf opgenomen dingen. Het leek me leuk om eens wat van die tapes te kopen
en dan te bekijken. Benieuwd wat er op staat. Maar omdat ik wist dat mijn
fantasie al snel met me aan de haal gaat, en er vast geen schokkende zaken op
te vinden zouden zijn, maar ik eerder zou stuiten op drie seizoenen Pokémon in
het Japans heb ik dat nooit gedaan.
V/H/S is een film,
een anthology, over een man die een verzameling vhs-tapes heeft, waarop vreemde
gebeurtenissen vast zijn gelegd. Toevalligerwijze, door amateurs, met meestal
dodelijke afloop. Found footage dus, met vaak bovennatuurlijke inslag, in
verschillende vormen. We krijgen er vijf voor onze kiezen.
Dat betekent je vijf
keer door het meestal vrij saaie begin heen werken, waarbij je het gevoel
krijgt onvrijwillig iemands vakantiefilms te moeten bekijken. Er gebeurt te
weinig om het boeiend te houden, hoewel de schokkende eindes wel hard aan
kunnen komen. Schokkende eindes die vaak erg grafisch zijn. De film kent zeker
zijn momenten en originele vondsten, zoals in het eerste filmpje met de
camerabril, drie dronken vrienden en een vreemde vrouw met grote ogen waarbij
je zelfs in dronken toestand kan zien dat ze genoeg engheid uitstraalt om te
weten dat je haar niet mee zou moeten nemen voor een potje wellustig tijdverdrijf
op een hotelkamer. De beelden van het stel in het derde verhaal, die op
rondreis door Amerika zijn, komen akelig dichtbij, als ik terug denk aan de
trip die ik zelf heb gemaakt. Bryce Canyon, Grand Canyon, motelkamers. Mijn
eigen video-opnames zouden er zo tussen passen… Alleen de afloop is geheel
anders. Verder nog een verhaal over geesten, een meisje met een jeugdtrauma dat
terug gaat naar de plek van ellende en een Halloween feest met de leus ‘waar is
het feestje, nou hier niet’!
Naast het probleem van de saaie intro’s, kennen de
hoofdrolspelers nauwelijks een identiteit en leiden de bloederige sporen naar ontknopingen
die verder geen context kennen, waardoor je met een leeg gevoel achter blijft.
Het minst geslaagd is echter de poging om de verhalen (tapes)
aan elkaar te lijmen d.m.v. het overkoepelende verhaal van een groepje
herrieschoppers dat een kraak zet om een videoband te stelen die geld waard is.
Het roept alleen maar vragen op waarna er wel erg gemakkelijk een einde uit de
hoge hoed komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten