Hoewel martelporno allang niet meer de trend is in
horrorland, zou je Vile daar aardig
onder kunnen categoriseren. Een groepje van negen mensen is ontvoerd en heeft
twee slangetjes in de nek geïmplanteerd gekregen met twee flesjes er aan. In
het ene flesje zit gif en het andere dient er voor om een bepaalde stof die je
lichaam maakt als je pijn hebt op te vangen. De groep zit gevangen in een huis
en heeft via een televisie gehoord van een enge vrouw met een slecht gebit dat
ze 22 uur hebben om hun flesjes te vullen. En geen geintjes, anders legen de
andere flesjes hun gif en ben je er sowieso geweest.
Het draait er dus om hoe de negen mensen elkaar zoveel
mogelijk pijn gaan doen om aan de gestelde hoeveelheid van het stofje te komen.
Dus ja, we zien nijptangen, strijkbouten, kokend water, hamer en spijker, een
handboor, een grill en vele andere handige werktuigen voorbij komen. Maar
interessanter is de onderlinge wisselwerking tussen de mensen en de ware aard
die boven komt. Er zijn helden en bitches en angsthazen en iedereen moet zijn
steentje bijdragen, hoewel men daar heel verschillend mee om gaat dus, wat deze
film nu net dat beetje meerwaarde geeft. Voeg daar aan toe dat de regisseur af
en toe ook juist niet de marteling laat zien, maar het geluid weg laat, beelden
vertraagt, inzoemt op het gezicht van iemand die er niet meer tegen kan,
kortom, binnen het afgezaagde (pun intended) genre iets andere dingen probeert
die best goed werken. Daarbij zitten er genoeg ontwikkelingen naar het einde
toe die je eigenlijk niet meer verwacht en kent de film een bitterzoet einde,
waarbij de tragiek van dit alles echt wel voelbaar is.
Onverwacht (zie score IMDb)
een genrefilm die zeer te genieten is, voor zover je daar van kunt spreken
binnen dit soort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten