Drie boeken. Voor de bioscoop wordt dit uitgesmeerd over
vier films. Dit is deel twee. En deel twee is grotendeels een herhaling van
deel één. Katniss weet nu beter wat ze kan verwachten en de kijker dus ook. Dezelfde
opbouw en dezelfde onderdelen (verwikkelingen in District 12, ‘the reaping’, de
treintocht, de parade, de outfits, de training en de spelen) maar het is
allemaal iets grimmiger geworden. Doordat Katniss onbedoeld het symbool van de strijd
tegen onderdrukking wordt, het volk stilzwijgend in protest komt en de
president daar niet op zit te wachten.
Het verveelt op zich niet, maar het wachten is op de actie
van de spelen, die dit keer meer uitdraait op de strijd tegen de
(gecontroleerde) elementen, dan dat er veel individuele gevechten losbarsten.
Onderlinge samenwerking lijkt cruciaal, maar er kan er uiteindelijk maar één
overleven, toch?
Het feit dat je even veel weet en kan verwachten als Katniss,
bepaalt de mate van verrassing die tegen het einde van de film zijn intrede
doet. De lange weg daar naar toe is onderhoudend genoeg, maar het open einde
doet snakken naar nieuwe inzichten die we hopelijk volgend jaar zullen gaan
beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten