De man met de hamer is terug. Na problemen met de Tesseract
in de eerste film krijgen we nu te horen dat er een immense oerkracht genaamd
Aether aanleiding is om voor een donkere elf uit zijn vierduizendjarenslaap te
geraken, aangezien eenmaal in die tijd de planeten zo in lijn staan, dat je er in
combinatie met de Aether voor kan zorgen dat eeuwige duisternis terug zal
keren. Er zijn mensen voor minder het gevang in gegaan. Kortom, het wordt weer
een strijd tussen goed en kwaad en Loki die zich in dat heerlijke grijze gebied
daartussen beweegt.
Het verhaal van ‘lik mijn vestje’ staat echter niet in de
weg om gewoon lekker te genieten van dit superhelden verhaal dat zich weer
afspeelt in verschillende werelden, waarbij ook weer de nodige humor om de hoek
komt kijken, die de juiste toon heeft en een mooie balans vormt met de stoere
mannen strijd die wordt gestreden. De cultuurclash als Thor op aarde rondloopt
kent ook nu weer enkele leuke vondsten, zoals wanneer hij in een auto, of in de
metro stapt, of als hij zijn hamer aan de kapstok hangt. Daarnaast zijn er
komische noten van ‘gekke professor’ Erik Selvig, liefje Jane Foster en haar
stagiaire Darcy Lewis en ook Loki weet hem af en toe goed te raken. Maar ik had
het ook over de stoere mannen strijd. Waar in Man
Of Steel Superman en Zod elkaar, maar vooral ook het publiek murw beuken
met eindeloze destructie, wordt dit in Thor beter geproportioneerd. Er kleven echter
ook nadelen aan de strijd. Er worden namelijk twee trucjes toegepast.
Allereerst is daar de mogelijkheid dat mensen (door projectie) er niet echt
zijn, of anders uitzien dan in werkelijkheid. Daarnaast is er de vondst van een
machine die een soort ‘loopholes’ tussen werelden kan maken. Beide trucs worden
veelvuldig ingezet en maken wel erg veel mogelijk en dus ook veel aanneembaar.
Een wat gemakkelijke optie in een verder vooral leuke actiefilm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten