Rumoer

Een vriendin nodigt me uit voor de première van een korte film van Jan Doense. Ik zeg geen nee, want Jan en ik gaan al heel lang terug. Al weet Jan dat zelf niet.

Het begon allemaal op zaterdag 10 januari 1987 met ‘De Nacht van de Transformaties’ in bioscoop Calypso te Amsterdam. Georganiseerd door Film Events mocht je deze nacht meemaken voor 25 gulden p.p. Je kreeg dan vier films voor je kiezen die te maken hebben met een vorm van gedaanteverwisseling. American Werewolf In London, The Fly, The Thing en Altered States. Het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte en mijn liefde voor horror film kreeg een boost van jewelste, met dank aan de man die misschien toen al en niet voor niets ‘Mr. Horror’ werd genoemd.

Het zaadje was al geplant en nu ging het hek van de dam. Ik kwam er achter dat de heer Doense al een paar jaar een geheel ander evenement organiseerde: Het Weekend of Terror. Op 19 en 20 februari 1988 werd de vijfde editie gehouden. Met een passepartout op zak kon ik in Tuschinski kiezen uit maar liefst 24 films verdeeld over drie zalen. Wat een weelde.

Die weelde heb ik nooit meer hoeven missen, want ik was jaarlijks van de partij en zag het evenement groeien, krimpen, tijdelijk van organisatie wisselen, van naam en vele locaties veranderen om uiteindelijk uit te groeien tot het Imagine Film Festival, dat ook nu nog elk jaar wordt gehouden (17 – 28 april dit jaar). Daarnaast heb ik ook mogen genieten van The All-Night Horror Show en de beruchte De Nacht van de Wansmaak, mede georganiseerd door Jan Doense.

Uitgezet als een soort flashmobfilmpremière zullen de makers van de film, vrienden en bekenden samen komen in Tuschinski om de film een officiële doop te geven (nadat deze wel al op het NFF te zien is geweest). Ik heb afgesproken in de lobby van de mooiste bioscoop van Amsterdam waar er op de gesloten deur een briefje hangt dat de ingang van het Arthouse wèl toegankelijk is. Achter de gesloten deuren wordt namelijk hard gewerkt om het nieuwe tapijt te leggen! Ik loop dus enkele meters naar links en ga de deur van het Arthouse door. Ik ben misschien wat vroeg (?) wat het ziet er op twee man na leeg uit. Gelukkig is één van die twee Jan, die mij dus niet kent, maar wel op me af komt en me begroet. Ik leg hem uit welke gemeenschappelijke vriendin mij hier bracht. Er schijnt wat mis te zijn met het openbaar vervoer, waardoor er mensen wat later kunnen komen. Jan grapt nog dat mocht hij onverhoopt (God forbid!) onder de tram lopen na afloop, hij in ieder geval een première van zijn film in de grote zaal van Tuschinski heeft meegemaakt. De eerste die na mij binnen komt is Victor Löw, de acteur die een hoofdrol speelt in de korte film waarvoor we hier zijn en ook hij stelt zich vriendelijk aan mij voor. Langzaam maar zeker stromen de mensen dan binnen en er worden vele handdrukken en zoenen uitgewisseld bij deze in-crowd.

Iets later dan gepland worden we verzocht plaats te nemen in de grote zaal. Jan spreekt ons toe en vertelt ons e.e.a. over de totstandkoming van de film. Het is meteen een eerbetoon aan zijn pas overleden vader. Jan vroeg hem of hij producent wilde worden van de film. Wat dat dan inhield, vroeg zijn vader. Dat je geld stort op mijn rekening, zodat ik de film kan maken. Zo gezegd zo gedaan. Ook aandacht voor Phil van Tongeren, al jaren zijn partner in crime (we zijn eigenlijk getrouwd) die het scenario voor de film schreef.

Dan is het moment daar, gaat het licht langzaam uit, het doek langzaam open en verschijnt de naam die ik voor het eerst 25 jaar geleden op mijn paarse kaartje voor De Nacht van de Transformaties zag staan: Film Events presenteert… Rumoer. Zo heet de film. En daar zorgt die ook meteen voor als de film op het verkeerde formaat wordt ingezet en opnieuw moet worden gestart. Maar dan mogen we ongestoord genieten van Victor Löw en Mirjam de Rooij, die een echtpaar spelen, waarvan de nachtelijke rust wordt verstoord door vreemde geluiden die bij de buren vandaan komen. Waar zij zich drukt maakt over hetgeen ze hoort, bagatelliseert hij de boel en vraagt hij of het licht weer uit mag zodat ze verder kunnen slapen. Als ze de volgende morgen toch even gaat bellen met de buren, blijkt het geen nachtelijke stofzuigactie te zijn geweest.

De film is voorbij voordat je er erg in hebt. Boeiend, mooi spel, herkenbaar (voor zowel doorslapers als wakker liggers), op de huid gefilmd en heel subtiel. Opzettelijk klein gehouden tot en met het einde aan toe. De voelbare clou in een kleine verspreking. Dit heeft tot gevolg dat er geen uitbundige reactie in mij los komt. Geen harde lach, maar wel degelijk een subtiele glimlach.

Applaus volgt en Jan neemt nog eens het woord om te melden dat er toekomst in de film zit. Hij gaat draaien vanaf 12 april als opwarmer voor de Noorse film Headhunters. Daarnaast zal Rumoer op een verzamel dvd verschijnen en er heeft zich ook al een agent gemeld met interesse. Als de kosten van de locatie en catering betaald zijn, kan de film misschien zelfs wel geld op gaan leveren. Dit tot vreugde van de beide acteurs die op het podium worden geroepen en een bloemetje krijgen. Mogelijkheid tot napraten in de lobby, versnaperingen helaas voor eigen rekening, grapt Jan nog.

Na het zeer geslaagde R.I.P.  (2001), Ver Weg (2004) en nu Rumoer is Jan allang klaar voor iets groters. Plannen zijn er genoeg, maar geld is altijd weer een probleem en producenten moeten op andere manieren worden gevonden. Zoals via het NNFP, waarin initiatiefnemers  Herman Slagter en, jawel, daar istie weer, Jan Doense onder het mom van de crowdfunding revolutie een CV hebben opgestart met het oogpunt om (horror)films van de grond te krijgen gefinancierd door het publiek. De eerste € 10.000,- is al binnen. Een mooi uitgangspunt dat wel degelijk resultaten kan hebben. Kijk maar eens naar de nu al meer dan geslaagde pogingen van Eddy Terstall - die met een briljant idee (twitflciks) van OneBigAgency zijn korte film zag uitgroeien tot een speelfilm – en Jovanka Vuckovic (met Nederlandse inbreng!) die het dubbele van haar richtbedrag al binnen heeft. Jovanka heeft dan weer de mazzel dat de naam Guillermo del Toro als Executive Producer haar geen windeieren hebben gelegd.

En de plannen voor Jan’s eigen lange film Het Lam Gods? Ik hoop dat hij net als Eddy een gouden idee krijgt om heel snel tot resultaten te kunnen komen.