Mama

Moederliefde. Deze film is voortgekomen uit de korte film met dezelfde naam van dezelfde makers, die ik in 2009 al zag tijdens het Imagine filmfestival. Opgepikt door Guillermo del Toro die er meteen zijn naam aan verbond omdat hij zo onder indruk was. Heel mooi gemaakt en erg eng volgens hem. Als je die korte film bekijkt, snap je waarom zijn interesse was gewekt. Het is inderdaad heel mooi gemaakt en erg eng. Twee kleine meisjes rennen weg voor degene die ze ‘mama’ noemen. Niet zo gek, want mama is een regelrechte nachtmerrie om naar te kijken. De korte film lijkt echter een onaf idee, want het is geen afgerond verhaal. Het lijkt wel een scène uit een speelfilm. Die speelfilm hebben ze er dan nu omheen gemaakt. De korte scène is vrijwel geheel overgenomen in de film. De vorige twee zinnen geven meteen twee problemen aan.

De film gaat over twee snoepige kleine meisjes die door omstandigheden in een bos opgroeien. Geheel verwilderd worden ze gevonden en opgenomen in een gezin. Daar blijkt dat de door een arts omschreven fantasiefiguur wel degelijk een reële entiteit is, die door de meisjes ‘mama’ wordt genoemd en die hen al in de bossen van het kwaad heeft behoed en dit nu met enge hand voort zet. Voor de kinderen is zij dus werkelijkheid, voor de anderen wordt ze dat griezelig stukje bij angstaanjagend beetje.

Grootste troef is hoe mama er uit ziet, waarbij het goed is dat ze niet meteen in volle glorie te aanschouwen is. Ze zorgt voor menig schrik moment, wat een fysieke uitwerking heeft op de dame die naast mij zit. Maar die troef werd al duidelijk in de korte film. Grootste probleem is dus dat het verhaal niet echt wil boeien, op sommige punten wat afgeraffeld over komt en nogal in herhaling valt. De tragiek van het verhaal komt daardoor minder heftig over dan de bedoeling zal zijn. Het andere probleem waar ik op doelde zit hem in ‘kill your darlings’. De darling in kwestie is de overgenomen scène uit de korte film. Die hadden ze er uit moeten laten. Het klopt namelijk niet dat de meisjes zomaar opeens heel bang zijn voor hun mama en wegrennen.

Het is heel jammer dat er geen beter script aan deze film ten grondslag lag. Aan de andere kant hebben we er een visuele creatie bij, die op zichzelf nog lang in het hoofd na blijft spoken.