Scalene

Na The Tall Man en Mama nu de derde film op rij die gaat over moederliefde. Sort of…

Als je in Amerika van plan bent om iemand af te maken, stap je een wapenwinkel in, kies je een 38 special revolver uit en heb je na een korte achtergrond check en het betalen van $ 150,00 een wapen in handen dat even later als moordwapen te boek kan komen te staan.

Een vrouw klopt aan bij een huis. Een andere vrouw doet open. “I want him back”, zegt de eerste, waarna ze met haar 38 special revolver zwaait. Een worsteling volgt, schoten worden gelost, slachtoffers vallen.

Het is de beginscène van Scalene. Al gauw merk je dat het ook de eindscène moet zijn, want het verhaal gaat vervolgens op Memento-wijze achterstevoren, waarbij duidelijk wordt wat zich hiervoor allemaal heeft afgespeeld. Janice is die eerste vrouw van voorbij de middelbare leeftijd met een volwassen zoon die niet helemaal in orde is en ogenschijnlijk een misdaad heeft begaan jegens de tweede vrouw Paige. Janice gelooft in zijn onschuld, maar een rechterlijke uitspraak verwijst de zoon naar het gekkenhuis. En weer een stap terug…

So far so good. Dan wordt het eventjes erg interessant als het punt wordt bereikt waarop we zien hoe het komt dat zoon Jakob zo is geworden. Er wordt een truc toegepast die wonderlijk goed werkt en waardoor we beelden vanuit een geheel ander perspectief krijgen te zien, namelijk dat van Jacob. Helaas is dit maar voor even, een soort tussenstation, waarna we deze insteek verlaten en het verhaal vanuit een derde perspectief zien, namelijk dat van Paige, die we vanuit het verleden weer naar het heden, de eindscène volgen.

Memento meets Rashomon.

Niet alle scènes zijn even interessant of voegen iets toe aan wat de film wil zeggen. Hoewel je naar het einde toe wel door krijgt wat er is gebeurd is het waarom daardoor niet minder aangrijpend. Een tactvolle insteek, artistieke flair en goede vertolkingen.

Toch had ik het iets anders aangepakt. Ik had Jakob’s visie, die we dus maar eventjes te zien krijgen in het midden, de film laten afsluiten. Dat we zien wat zijn visie is, hoe aangetast die ook moge zijn. Het had alles in een derde daglicht kunnen zetten. Bewijs voor bepaalde handelingen zullen we namelijk nooit zien en Jakob had ons het antwoord kunnen geven. Daarbij vraag ik me sowieso af waarom de maker het einde aan het begin van de film anders laat eindigen dan aan het einde aan het eind. Let maar goed op als je de film bekijkt. Wat is de betekenis hiervan?