Nica (Hani Furstenberg) en Alex (Gael Garcia Bernal) trekken
rond met hun rugzak door het Kaukasus gebergte. Het mooie, speelse, lieve,
verliefde stel neemt een gids in de hand om ze door de bergen te loodsen. Ze
lopen veel door het niet al te interessante landschap, praten zo nu en dan,
leggen een kampvuurtje aan en slapen in hun tentjes. Als er onderweg iets ergs
gebeurt, slaat de stemming om als een blad aan de boom.
Hani en Gael spelen de rollen zeer naturel en geloofwaardig.
De gids is op zijn manier uiterst vermakelijk. Maar de film is echt veel te
langdradig. Aan het eind heb je echt het idee dat je de eindeloze wandelroutes
zelf hebt gelopen, en daar had je toch echt geen zin in. Regisseur Julia Loktev
wil voornamelijk een stemming overbrengen en dat lukt uitstekend. Maar er zijn
eigenlijk maar twee stemmingen te tellen, eentje vóór en eentje na de gebeurtenis.
Dan hou je toch wat weinig over, behalve de ellenlange overzichtsscènes, waarin
we de drie in de verre verte links het beeld in zien lopen en vijf minuten
later rechts het beeld weer uit, of omgekeerd. Daarbij komt het vervelende voorval
op zichzelf ook nog wat ongeloofwaardig over en denk je vervolgens: communiceer
toch met elkaar!! Misschien zit daarin de crux: het communiceren tussen Nica en
Alex gaat voornamelijk fysiek, woordeloos. Als je verliefd bent kun je
eindeloos van elkaar genieten zonder dat er woorden nodig zijn, maar als het
tegen zit is het toch wel handig om iets uit te praten, wat dus niet gebeurt.
Beide situaties bieden de kijker te weinig om bijna twee uur lang de aandacht
vast te kunnen houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten