woensdag 4 juni 2014

Edge Of Tomorrow


Tom Cruise houdt er van om de held te spelen. Dat is nu niet anders, hoewel het tegen wil en dank is deze keer. Onze planeet wordt overspoeld met buitenaardse wezens genaamd ‘mimics’ die zich vanuit Europa als een plaag over de aardkloot verspreiden. Pennenlikker Majoor William Cage (Cruise) komt per abuis terecht in een aanval op de wezens en vindt al snel de dood, waarna hij wakker wordt op een moment eerder die dag, waarna de dag opnieuw zijn beloop neemt. Al doende leert hij te anticiperen op wat komen gaat, maakt dit tot zijn voordeel, komt er achter waarom de aanval bij voorbaat gedoemd was te mislukken en groeit uit tot de held die hij nooit dacht te gaan worden.


Laat ik de voor de hand liggende films even opnoemen. Aliens (stoere soldaten en de workloader, maar dan ineen), Groundhog Day (het steeds weer opnieuw beleven van dezelfde dag), Source Code (het idee van voornoemde film, maar dan met militair doel), The Matrix (de Sentinels, waarvan de ‘mimics’ hun uiterlijk, beweging en snelheid van hebben afgekeken) en zelfs Starship Troopers (‘Humans in a fascistic, militaristic future do battle with giant alien bugs in a fight for survival’, maar dan zonder het fascistische randje dat Paul Verhoeven er zo heerlijk aan toevoegde). Dan is het toch knap dat regisseur Doug Liman er ondanks dat een plezierige en onderhoudende actiefilm van weet te maken, waarbij je die referenties snel los kan laten. Actie is hier dan het steekwoord, want dat is er in overvloed. De herhaling van zetten en het leerproces daarin gaat langzaam en lijkt uitzichtloos, maar wordt zo nu en dan doorspekt met een vleugje humor dat goed uitpakt en ook de bittere ironie van dit alles niet vergeet te benadrukken. Toch is dit ook een Hollywood product met een te verwachten uitkomst, waarbij zelfopoffering geen finale kwestie is, Cruise de held wordt die hij nooit dacht te gaan worden (maar wij wel!) en eind inderdaad al goed is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten