Silicon Valley

(1e seizoen, 8 afleveringen, 30 min, IMDb 8,5)

Richard Hendriks is een programmeur die werkt voor een internetbedrijf genaamd Hooli, gevestigd in Silicon Valley. Zijn thuisbasis deelt hij met een aantal andere nerds in de zogenaamde ‘Incubator’ van Ehrlich Bachman, die daarvoor recht heeft op 10% van alle uitvindingen gedaan in zijn stulp. Helaas is het beste wat er tot nu toe is uitgevonden de ‘nipalert’, een app die aangeeft waar vrouwen met harde tepels zich in de buurt bevinden. Hendriks is veruit de slimste programmeur en hij heeft een algoritme (‘Pied Piper’) bedacht waarbij je dingen met hoge compressie op kunt slaan zonder kwaliteitsverlies. Hij heeft pas door wat voor goud hij in handen heeft als hij een keuze moet maken tussen Hooli, die hem een miljoenen bod doet, maar waarbij hij zijn eigenaarschap verliest, of het bod van de excentrieke briljante miljardair Peter Gregory, die hem veel minder geld biedt, maar belooft te helpen met de ontwikkeling van zijn product en slechts een klein percentage van de eventuele opbrengst zal krijgen. ‘Take the money or keep the company’. Een duivels dilemma waarbij Hendriks het toch niet over zijn hart kan verkrijgen zijn ‘kindje’ te verkopen en kiest voor Gregory. Het heeft tot gevolg wat het betekent om zelf een bedrijfje te hebben, wie doet wat, wie is overbodig (bijna alle ‘Incubator’ collega’s helpen mee), wat betekent vriendschap in deze. Hendriks is daar niet voor in de wieg gelegd. “If you’re not an asshole, this company dies” weet Bachman hem fijntjes uit te leggen. Maar er komen meer problemen op het pad, zoals ‘gestolen’ software, concurrentie en de race om als eerste met het ultieme programma op de markt te komen.

Het is natuurlijk waar elke computernerd (en die niet alleen) van droomt. Iets uitvinden waar je steenrijk van gaat worden. Het leuke aan deze serie is dat het laat zien dat er nog heel wat bij de keuze van Richard komt kijken en dat lang niet alles volgens droomscenario verloopt. Het zit vol met grappige observaties, een diversiteit aan nerdige personages, heerlijk droge humor en af en toe wat technische opmerkingen die voor de leek echter niet in de weg staan om te kunnen genieten van deze komische serie. Je ligt niet continue dubbel van het lachen, maar dat hoeft ook niet, want de af te leggen weg naar de lancering van het product is interessant genoeg.

Een aardig voorbeeld van de humor zijn de bemoedigende woorden die Bachman tegen Hendriks spreekt en daarbij ‘Steve’ als voorbeeld gebruikt. Hendriks wil weten welke: “…uhm, Jobs or Wozniak”. “Jobs”, laat Bachman weten. “Jobs was a poser. He didn’t even write code”, riposteert Hendriks, waarop Bachman hem met een gezicht vol dédain laat weten: “You just disappeared up your own asshole”.

De tien korte afleveringen smaakten naar meer want een vervolg is in de maak.