Drie Franse artsen (zonder grenzen) doen hun werk in een
hospitaal in Kosovo, voormalig Joegoslavië. Hun werk daar zit er bijna op. De
volgende dag vertrekken ze met de auto naar huis. Dit betekent rijden door een
gebied waar de impact van oorlog nog steeds voel- en zichtbaar is. Ze stuiten
op een wegversperring van het leger en kiezen er voor een andere weg te nemen
i.p.v. te wachten tot de normale route veilig is. Een foute beslissing
natuurlijk, want ze raken verdwaald en worden op een afgelegen bosweg ontvoerd
door een groep gemaskerde mannen.
De drie worden opgesloten, verzorgd, krijgen te eten en
vermoeden dat het misschien om losgeld te doen is. De werkelijkheid wordt al
snel duidelijk en is een stuk gruwelijker.
Ondanks het feit dat deze film slechts 79 minuten duurt,
krijg je het gevoel dat het een lange zit gaat worden, simpelweg omdat er
nauwelijks vaart in zit, waardoor het soms zelfs wat saai wordt. Dit heeft ook
te maken dat je weinig binding voelt met de drie Fransen, wat toch een
voorwaarde is om een film als deze te laten slagen. Zonder opsmuk of al te veel
verrassingen, maar met ongepolijst realisme en een snufje psychologie weet de
film na verloop van tijd de aandacht toch nog naar zich toe te trekken en doet
het appèl op oergevoelens zijn werk. Ren voor je leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten