woensdag 24 oktober 2012

Killer Joe



Fijn om Gina Gershon weer eens in actie te zien. Dat haar eerste shot een close up van haar volle bush is, plaveit de weg naar een clichévolle schets van het white trash milieu waar ze onderdeel van uit maakt. Dit is Texas, met hicks, rednecks, trailer parks, coke, caddillacs, beer, bbq, strippers, girls named Arlene and some good old fashioned country ass whooping. We hebben een vader, stiefmoeder, zoon Chris en dochter Dottie. Chris zit in de nesten, heeft geld nodig en verzint een oplossing waarvan ieder een beetje zinnig mens met een niet eens al te hoog IQ al direct van weg zou rennen. Zo niet deze familie. Joe Cooper, een politieman met een ‘business on the side’, wordt ingeschakeld om de echte moeder te vermoorden, zodat de rest het verzekeringsgeld op kan strijken. Als Joe aan Chris duidelijk maakt dat het geen spelletje is “this is serious business you’re fucking with here boy!” en het probleem van vooruitbetaling wordt opgelost, kan het gedoemde scenario vorm krijgen.  

Naast Gershon als de stiefmoeder treffen we Thomas Hayden Church aan als de vader en Emile Hirsch als zijn zoon. Het acteerwerk van vooral de twee laatsten is niet altijd even goed gedoseerd, maar misschien moet dat gerangschikt worden onder het kopje ‘comedy’, een label dat IMDb aan de film hangt. Niet dat ik dit er in zie overigens. Killer Joe wordt gespeeld door Matthew McConaughey. Als ik aan één acteur een hekel heb is hij het wel. Ideaal voor deze onsympathieke rol, want de hekel die je aan hem moet gaan krijgen is er bij voorbaat. Hij vervult de rol met verve. Ondanks zijn gecontroleerde, bedachtzame en beheerste voordoen kan het de kijker niet ontgaan dat hij een lopend kruitvat is, een vulkaan die op springen staat.

De film loopt iets te veel te koop met z’n sleaziness en het doorzichtige verhaal en de oerdomme familie willen maar niet boeien. Als Killer Joe dan na bijna anderhalf uur zijn kookpunt bereikt en zijn extreem gewelddadige karakter tentoonspreidt, leidt dit tot een uitermate potsierlijk einde dat het laatste sprankje hoop op iets briljants definitief de grond in boort.

Dan haal ik toch vele malen liever de dvd van Red Rock West of Blood Simple weer uit de kast.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten