Argo

Gebaseerd op ware gebeurtenissen neemt Argo ons mee naar Iran in 1980. Ter introductie een korte geschiedenisles met de uitkomst dat Ayatollah Khomenie door de revolutie aan de macht zit en de voormalige dictator en door de Amerikanen gesteunde Sjah Reza Pahlavi zijn toevlucht zoekt en vindt in Amerika. Het Iraanse volk wil dat de Sjah wordt uitgeleverd voor berechting, wat Amerika niet toestaat. Vanaf dat moment is geen Amerikaan zijn leven meer zeker in Iran en als er een Amerikaanse ambassade wordt bestormd door revolutionairen, kiezen zes diplomaten het hazenpad en duiken onder in het huis van de Canadese ambassadeur. De vraag is nu, hoe krijgt Amerika zijn diplomaten daar veilig weg?

De CIA broedt op plannen, maar komt niet veel verder dan dat de groep van zes enkele honderden mijlen moet fietsen naar de Turkse grens. Een ‘exfil’ (exfiltration – iemand die mensen weg haalt uit benarde situaties) genaamd Tony Mendez (gespeeld door Ben Affleck, tevens de regisseur van de film) komt met het beste slechte idee: hij zal naar Iran reizen onder het mom dat ze aan een film werken en locaties aan het bekijken zijn. Iedereen zal Canadese paspoorten krijgen, waarna ze met z’n allen terug zullen vliegen, Iran uit.

Het idiote idee krijgt groen licht en Tony begint aan de voorbereidingen, om van het niet bestaande Hollywood project, een geloofwaardig niet bestaand Hollywood project te maken, om daarna de zes diplomaten uit het land te smokkelen.

De film zit fantastisch in elkaar. Vanaf de eerste (geschiedenis) beelden zit je terug in de tijd en maakt een zeer beklemmende sfeer zich van je meester. De angstaanjagende inval door de revolutionairen in de ambassade, het ondergedoken zitten bij de Canadese ambassadeur, de indrukwekkende beelden van de Iraanse vrouwen en kinderen die met eindeloos geduld stapels stroken uit de papierversnipperaar van de Amerikaanse ambassade doorploegen en proberen documenten te herstellen. De race tegen de tijd, want herstelde documenten wijzen op het feit dat er zes mensen ontsnapt zijn uit die ambassade. Maar er is ook wat ‘comic relief’ in de vorm van Hollywood producenten Lester Siegel en John Chambers, die het script van de film Argo met veel poeha tot leven proberen te brengen. De nadruk ligt echter op de missie, die steeds benauwder wordt als Tony Mendez de zes diplomaten om moet toveren tot Canadese filmmakers en een werkelijk zenuwslopende eindsprint zich aandient.

Na Gone Baby Gone en The Town zet Ben Affleck een dik uitroepteken achter zijn verdiensten als regisseur. Zo echt en toch zo bizar is dit verhaal, voortreffelijk verfilmd en vooral nagelbijtend tot het einde, wat zeer knap is, omdat de uitkomst bekend moge zijn.