Het is 5 december. Op Sinterklaasavond lopen we door
Amsterdam richting de Brakke Grond, waar ik nog nooit ben geweest. Het Vlaamse
Cultuurhuis biedt vanavond de Sonic Soirée #21 met Ides Moon, Monokini en
Mintzkov. Voor die laatste band komen we. Maar eerst eens lekker eten in het eetcafé,
waar ik mij de Vlaamse frieten en stoofvlees van Leffe dubbel goed laat smaken,
ook al is mijn smaak niet optimaal vanwege een verkoudheid. Tegenover mij wordt
de ravioli van spinazie en ricotta verorbert. Als de buikjes vol zijn, lopen we
richting de zaal, waar we worden teruggestuurd omdat we eerst aan de kassa een
bandje moeten halen. Zo gezegd zo gedaan en bij een tweede poging met bandje om
de arm mogen we het mooie theater dat zich achter de deur verbergt
binnentreden.
Het is een klein theaterzaaltje met een podium, daarvoor een
ruimte met publiekstribune en er omheen twee balkons met plaatsen die door
bogen worden begrensd tot intieme tweezitters. We lopen naar het eerste balkon
en nestelen ons op twee uitstekende plekken met mooi uitzicht op wat komen
gaat. We zitten nog maar net als iemand van de Brakke Grond de aankondiging
doet en terloops vermeld dat Mintzkov door ziekte niet zal spelen en Motek hun
plaats inneemt. Na enig binnensmonds gevloek pakken we onze biezen en lopen we
richting de kassa - verbaasd dat niemand ons van tevoren heeft verteld dat het
niet door zou gaan, noch dat er ergens een mededeling hangt – om ons geld terug
te vorderen. Dit is geen probleem. Een aardige medewerker zegt dat hij ook kan
proberen ons op de gastenlijst te zetten voor het concert dat de band geeft in
Paradiso, begin volgend jaar. Mocht dat niet lukken, dan wordt het geld alsnog
terug gestort. Liever één vogel in de hand en daarom kies ik eieren voor mijn
geld en laat de medewerker de kassa rinkelen.
Thuis gekomen bestel ik de kaarten voor Paradiso…
…de vertrouwde poptempel waar Mintzkov al om 19:30 uur zal
spelen in de bovenzaal die niet is uitverkocht. In 2010 kwam Rising Sun, Setting Sun uit. De
afgelopen jaren kregen een zwarte schaduw door het overlijden van Bert van den
Roye, die in de band speelde ten tijde dat ’Luna’ nog achter de bandnaam stond.
Nu is er dan Sky Hits Ground, in
stemmig zwart/wit hoesje, ‘in loving memory of’ en vanavond staat in het teken
van dat album. Op twee nummers na komt alles voorbij, waarbij een stemmige
sfeer de boventoon voert, ook al kent Sky
Hits Ground ook enkele uptempo nummers. Ik heb de band al een, twee,
drie
keer eerder gezien. Van hun podiumpresentatie moeten ze het niet hebben. De
meeste bandleden staan in hun eigen wereldje zonder contact richting de zaal. Het
gaat dus puur om de muziek. Het vergt dan wat extra’s om in de juiste stemming
te komen, wat door de stemmigheid dit keer niet zo lukt. Zelfs niet als Philip
het publiek vraagt om mee te zingen tijdens het volgende liedje dat Opening
Fire heet. Het nummer wordt vervolgens gespeeld en beëindigd, waarna
wat onhandig wordt aangekondigd dat die publieksparticipatie nog kan volgen, als
na wat gedraai aan knopjes het refrein nog eens wordt ingezet en Philip zelfs
het podium af komt om de mensen mee te krijgen. Het resultaat blijft beperkt
tot een voorzichtige poging van het publiek dat waarschijnlijk net als ik voelt
dat Philips actie wat geforceerd overkomt, alle goede bedoelingen ten spijt.
Het betekent overigens niet dat er niet genoten wordt van de muziek, maar zelfs
favorieten als The State We’re In en Return & Smile aan het einde van de
set kunnen op niet meer dan een interne glimlach rekenen.
Gelukkig is daar de toegift. Philip komt in zijn eentje het
podium op en zet Gemini in. Naarmate het nummer vordert
voegt de rest van de band zich bij de frontman en werkt men toe naar een
hoogtepunt dat het heerlijk stuwende karakter van dit en vele andere Mintzkov
nummers typeert. En we krijgen nòg een leuk toetje als Wonderful wordt gespeeld.
Het is de Engelstalige versie van de moderne klassieker (zoals Philip het noemt)
Formidable van landgenoot Stromae.
Na anderhalf uur is het gedaan. Ik scoor nog even het nieuwe
album en tref welwillende bandleden aan die de cd voorzien van hun naam. Een
voorzichtige vriendelijkheid die vanavond voor weinig vonken zorgde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten